Zacharias Katsakos, GREECE

The Poems

The invisible man

April entered the empty city alone.

Only Eleni of Euripides was walking
on the icy fleshy paths
and her wedding dress was rolling in the cloud.

April strided the white streets
looking for old dreams
and kisses still unkissed.
Only two crows were nibbling
some gravels in the square.

In a cloud broken image
I will draw my blood, said Eleni,
to constantly rain my spectrum in the city
to rain blood to wash away the loneliness of love.

A shot was heard from afar.
Let the dream never wake up, said Menelaus.
The birds fell dead inside the room.

April stood for a moment.
But where are you all, he asked me.
But how can you see me, I told him, I am invisible,
only my thought can take a walk
in this city.

Stay like that he told me, invisible,
maybe we can, someday,
even so, meet.

In the morning Eleni was hanging from her wedding dress
dripping red salt
washing away the darkness of the city
and the twin delusion of poetry.

*

Ο αόρατος άνθρωπος

Ο Απρίλης μπήκε μόνος του στην άδεια πόλη.

Μόνο η Ελένη του Ευριπίδη περπατούσε
στα παγωμένα από σάρκα μονοπάτια
και το νυφικό της κυλιόταν στο σύννεφο.

Ο Απρίλης δρασκέλισε τους άσπρους δρόμους
ψάχνοντας όνειρα παμπάλαια
και φιλιά ακόμη αφίλητα.
Δυο κοράκια μόνο τσιμπολογούσαν
μερικά χαλίκια στην πλατεία.

Σε ένα σύννεφο σπασμένο είδωλο
θα χαράξω το αίμα μου, είπε η Ελένη,
να βρέχει διαρκώς το φάσμα μου στην πόλη
να βρέχει αίμα να ξεπλύνει τη μοναξιά της αγάπης.

Ακούστηκε από μακριά ένας πυροβολισμός.
Ας μην ξυπνήσει ποτέ το όνειρο, είπε ο Μενέλαος.
Τα πουλιά έπεσαν νεκρά μέσα στο δωμάτιο.

Στάθηκε ο Απρίλης για μια στιγμή.
Μα πού είσαστε όλοι, με ρώτησε.
Μα πώς με βλέπεις, του είπα, είμαι αόρατος,
μόνο η σκέψη μου μπορεί να κάνει περίπατο
σε αυτή την πόλη.

Μείνε έτσι μου είπε, αόρατος,
μήπως μπορέσουμε κάποτε,
έστω και έτσι, να συναντηθούμε.

Το πρωί η Ελένη κρεμόταν από το νυφικό της
που έσταζε αλάτι κόκκινο
ξεπλένοντας το σκοτάδι της πόλης
και τη δίδυμη πλάνη της ποίησης.

* * * 

The mask


The whole body was hidden behind the mask
to protect their sacred ancestors.

The cells the trace the invisible whale of the wind
all the trees all the clouds all the worms
the tombs the reptiles and the old elephants
behind their clay mask
dream of lotuses of a lost Atlantis.

It is now floating in the soil of the nipple
with their radial hair the virus
its faces fluttering like a death mummy.

With its broken jaws the mask now
shows the clock hands melted
and Gregor Samsa is writhing hidden behind it
with his scaly legs
with its liquid the fins he looks at me unnecessarily
full of empty blood
eyes and body gliding like rain
trapped in the mask of the planet
in the arrogant persistence of death.

But even the darkness was hidden
seam on the skull of the sky
still waiting for the barbarians
tied with teeth and chains
in the mask laces.

And now that everything was hidden behind a mask

from which eyes should I die
and from which body should I be born again?

*

Η μάσκα

Όλο το σώμα κρύφτηκε πίσω από τη μάσκα
τους ιερούς προγόνους του να προστατεύσει.

Τα κύτταρα τα ίχνη το αόρατο κήτος του ανέμου
όλα τα δέντρα όλα τα σύννεφα όλα τα σκουλήκια
οι τάφοι τα ερπετά και οι γέροι ελέφαντες
πίσω από την πήλινή τους μάσκα
ονειρεύονται λωτούς μιας χαμένης Ατλαντίδας.

Στο χώμα της θηλής μετεωρίζεται τώρα
με τα ακτινωτά του τα μαλλιά ο ιός
τις όψεις του ξερνώντας σαν μούμια θανάτου.

Με τα σπασμένα της σαγόνια η μάσκα τώρα
λειωμένους δείχνει του ρολογιού τους δείκτες
κι ο Gregor Samsa σπαρταρά πίσω της κρυμμένος
με τα φολιδωτά του πόδια
με τα υγρά του τα πτερύγια αναίτια με κοιτά
γεμάτα άδειο αίμα
μάτια και σώμα γλιστρώντας σαν βροχή
παγιδευμένα στη μάσκα του πλανήτη
στην αλαζονική του θανάτου επιμονή.

Μα και το σκοτάδι ακόμη κρύφτηκε
ραφή στο κρανίο του ουρανού
τους βαρβάρους ακόμη περιμένοντας
δεμένους με δόντια και αλυσίδες
στης μάσκας τα κορδόνια.

Και τώρα που όλα κρύφτηκαν πίσω από μια μάσκα

από ποια μάτια να πεθάνω
κι από ποιο σώμα να ξαναγεννηθώ;

The Poet

Zacharias Katsakos, he was born in Heraklion, Crete. He studied Modern Greek Philology at the University of Crete and Pedagogy at the Universities of Athens and Ioannina (Education Sciences). He holds a Master's degree in Modern Greek Philology (D.E.A., University of Paris IV - Sorbonne) and is a candidate for the MA in Creative Writing (University of Western Macedonia). His scientific and research interests are based on the Theory and Didactics of Literature. He works as a professor of Secondary Education, teaching Modern Greek Language and Literature. He collaborates with printed and electronic literary magazines, publishing poetry, short texts and literary critique. The Poetic Signals - Essays and Critique Texts (Volume I), from the Poema publications (Koroni, 2019), is his first book.

*

O Ζαχαρίας Κατσακός , γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και Παιδαγωγικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Ιωαννίνων (Επιστήμες της Αγωγής). Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην Νεοελληνική Φιλολογία (D.E.A., Πανεπιστήμιο Paris IV - Σορβόννης) και υποψήφιος για το μεταπτυχιακό δίπλωμα MΑ στη Δημιουργική Γραφή (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας). Τα επιστημονικά και ερευνητικά του ενδιαφέροντα εδράζονται στη Θεωρία και τη Διδακτική της λογοτεχνίας. Εργάζεται ως Φιλόλογος στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση διδάσκοντας Νεοελληνική γλώσσα και Λογοτεχνία. Συνεργάζεται με έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, δημοσιεύοντας ποίηση, πεζά κείμενα και κριτική. Τα Ποιητικά σήματα - Δοκίμια και κείμενα κριτικής (Α΄ τόμος), από τις εκδόσεις Poema, (Κορώνη, 2019), είναι το πρώτο του βιβλίο.