Panagiotis Nikolaidis, CYPRUS

The Poems

COLLATERAL DAMAGE

Ebru Timtik
only 42, barely 32k.
For 238 days
you ground your molars into a pulp
to crack open the leaden sky of Turkey.
Your eyes firmly fixed
upon something unseen, outlying;
you carried your weight
within hordes of impending
glooms
then like a child
holding tight to a fine toy
with its little hand
you closed your great
engraved mouth
the way a gust of ancient wind
sweeps the hollow roofs off
our humiliated, galvanized lives.
In truth, what is a soul, you asked,
against the light
against that constant ironing out
of consciousness?
In truth, where's truth and freedom
along the endless avenues
of tears?
Ebru Timtik
into our plasticized nostrils
you surged like a scent from the Orient afar
against a scorching horizon
even as the migratory
unmitigated birds
of your bleeding race
made their way back to twigs in bloom
and your bitter mother alone
dipped her bitter bread
into rancid oil.
Ebru Timtik
beloved daughter of Kurdistan
Ebru Timik
of marble as though a bust
in a deranged world.
Ebru Timtik
I, an insignificant poet
will carve your name
upon a river.

(First posted on Culturebook on 05/09/2020)

Ebru Timtik, lawyer of Kurdish descent, died on 27/08/2020 on a long hunger strike in protest against the violation of human rights in Turkey. She demanded a fair trial.

*

ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΗ ΑΠΩΛΕΙΑ

Εμπρού Τιμτίκ
μόνο 42 ετών και 32 κιλά
για 238 μέρες
έσφιγγες σαν τανάλια τους γομφίους σου
ώσπου ο μολυβένιος ουρανός της Τουρκίας
να ραγίσει.
Με τη ματιά στραμμένη πάντα
σε κάτι αόρατο και μακρινό
στάθηκες όρθια
μες στις οργιές των σκοταδιών
που έρχονται
κι ύστερα σαν παιδί
που σφίγγει το καλό παιχνίδι
στο χεράκι του
έκλεισες το μεγάλο
κοντυλένιο στόμα σου
εξευτελίζοντας τις γαλβανισμένες μας ζωές
όπως σαρώνει όλες τις κούφιες στέγες
ένας αρχαίος άνεμος.
Τι είναι στ' αλήθεια είπες μια ψυχή
μπροστά στο φως
μπροστά σ' αυτό το διαρκές σιδέρωμα
των συνειδήσεων
πού είναι στ' αλήθεια είπες
η αλήθεια κι η ελεύθερη ζωή
μέσα στις ατελείωτες λεωφόρους
των δακρύων;
Εμπρού Τιμτίκ
μες στα πλαστικοποιημένα μας ρουθούνια
εισέβαλες σαν άρωμα της μακρινής Ανατολής
σε φλογισμένο ορίζοντα
καθώς τ' αποδημητικά
κι ανυποχώρητα πουλιά
της ματωμένης ράτσας σου
επέστρεφαν στα πράσινα κλαριά
κι η πικραμένη μάνα σου
βουτούσε το πικρό ψωμί της μοναχή
σε λάδι ταγκεμένο.
Eμπρού Τιμτίκ
αγαπημένη κόρη του Κουρδιστάν
Eμπρού Τιμτίκ
μαρμάρινη σαν προτομή
σ' έναν τρελό κόσμο
Εμπρού Τιμτίκ
εγώ
ένας ασήμαντος ποιητής
θα γράψω τ' όνομά σου
στο ποτάμι.

(δημοσιευμένο στο περιοδικό Culturebook στις 05/09/2020)

H κουρδικής καταγωγής δικηγόρος Ebru Timtik πέθανε στις 27/08/2020 μετά από μακρόχρονη απεργία πείνας διαμαρτυρόμενη για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία. Αίτημά της ήταν μια δίκαιη δίκη.

* * * 

MANIFESTO FOR A FIASCO
            for G. Christodoulides

Just like that money
is of no use to anyone anymore
neither are the army's smart bombs
nor the perforated sky
strewn with cameras and satellites.
It seems that nature has taken the stage
and will remain there for a while
as we are steadily suffocating
under the roofs of our big houses
and that profound fear
lest we die
from something so simple
after having tamed
every other species on the planet.
And so
we only fly on digital kites
(as we are persistently demolished by everything we build)
since the deeper meaning
is no longer to relocate to Mars
to the moon or somewhere else
but to see life in a different light
with our senses confined.
Yet outside in the garden
the flowers of the pomegranate tree are red again
and the sparrows
are dancing salsa in the light
akin to internal migrants of the ephemeral.
Just like that, my brothers, life always wins
as the flames
carry the soot
of our singed souls
along the endless conveyor belt
of time.

(Posted on Neo Planodion online magazine, 03/06/2020)

*

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ
         στον Γ. Χριστοδουλίδη

Και ξαφνικά το χρήμα
δεν χρησιμεύει πια σε τίποτα
ούτε οι έξυπνες βόμβες του στρατού
ούτε ο τρυπημένος ουρανός
γεμάτος κάμερες και δορυφόρους.
Φαίνεται πως η φύση πήρε τον λόγο
και θα τον έχει για καιρό
καθώς μας πνίγουν ολοένα
οι στέγες των μεγάλων μας σπιτιών
κι αυτός ο φόβος ο βαθύς
πως θα πεθάνουμε
από κάτι τόσο απλό
ενώ δαμάσαμε
όλα τα είδη στον πλανήτη.
Γι' αυτό, λοιπόν,
πετάμε μόνο με ψηφιακούς χαρταετούς
(ό,τι χτίζουμε μας γκρεμίζει πιο πολύ)
αφού το βαθύτερο νόημα
δεν είναι πια να μετοικήσουμε στον Άρη
τη σελήνη ή κάπου αλλού
αλλά να δούμε τη ζωή αλλιώς
με τις φυλακισμένες μας αισθήσεις.
Έξω στον κήπο όμως
κοκκινίζουν πάλι τ' άνθη της ροδιάς
και τα σπουργίτια
χορεύουν σάλσα μες στο φως
σαν εσωτερικοί μετανάστες του εφήμερου.
Έτσι απλά αδέλφια νικά πάντα η ζωή
καθώς οι φλόγες
μεταφέρουν κομμάτια
της απανθρακωμένης μας ψυχής
στον ατελείωτο ιμάντα
του χρόνου.

(δημοσιευμένο στο ηλεκτρονικό περ. Νέο Πλανόδιον, 03/06/2020

The Poet

Panayiotis Nikolaides (Nicosia 1974) is a poet and literary critic and works as a philologist in secondary education. He has published the poetry collections Mirror like an Iamb (Planodion, Athens 2009, State Prize for a New Writer), I emigrate with a vowel (Planodion, Athens 2012), Oinopoiesis, 66 haikus on wine and poetry (self-publication, Nicosia, 2014), Paralogē (Gutenberg, Athens 2016), One on the white and two on the black. Sonata about abstraction (Thraka, Athens 2017, with Michalis Papadopoulos), and The bride of July (Smili, Athens 2020). He has also published the studies In contemplation and in dream: Thoughts on two poems and two essays by Theodosis Nikolaou (Aktis, Cyprus 2016), Elena Toumazi Rebelina. Introduction to her work (Diorama, Cyprus 2020), as well as the collection of critiques The Generation of the Occupation. 14 critiques on the contemporary poetry of Cyprus after '90 (Diorama, Cyprus 2018). Finally he participated as an editor, with George Christodoulides in the Anthology of Cypriot Poetry 1960-2018 (Kyma, Athens 2018).

*

Νικολαΐδης Παναγιώτης: (Λευκωσία 1974). Είναι ποιητής, κριτικός και εργάζεται ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές Σαν ίαμβος καθρέφτης (Πλανόδιον 2009, Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Λογοτέχνη), Ξενιτεύομαι μ' ένα φωνήεν (Πλανόδιον 2012), Οινοποίηση, 66 χαϊκού για το κρασίν τζαι την ποίησην (ιδιωτική έκδοση, Λευκωσία 2014), Παραλογή (Gutenberg 2016), Μια στο λευκό και δυο στο μαύρο (Θράκα 2017, μαζί με τον Μιχάλη Παπαδόπουλο) και Η νύφη του Ιούλη (Σμίλη 2019). Έχει εκδώσει επίσης τη μελέτη Με λογισμό και μ' όνειρο. Σκέψεις πάνω σε δύο ποιήματα και δύο δοκίμια του Θεοδόση Νικολάου, (Ακτίς, Κύπρος 2016), τη συναγωγή κριτικών κειμένωνΗ γενιά της κατοχής και της αφθονίας. 14 κριτικά κείμενα για τη σύγχρονη ποίηση στην Κύπρο μετά το ΄90 (Διόραμα, Κύπρος 2018), καθώς και τη μελέτη Έλενα Τουμαζή Ρεμπελίνα. Εισαγωγή στο έργο της (Διόραμα, Κύπρος 2020). Τέλος, μαζί με τον Γιώργο Χριστοδουλίδη εξέδωσαν την Ανθολογία Κυπριακής Ποίησης 1960-2018, εκδ. Κύμα, Αθήνα 2018.