Eirini Margariti, Greece

The Poems

PHOTOMONTAGE

Adam and Eve still live
in a photograph at my parents' house.

Eva, as we know her, has very long hair
and her name is Maria,
while Adam, naked from the waist up,
a little shorter than she, embraces her.

It's been years since they've been standing there
in a meadow, right in the middle of the bedroom.
They say they're my parents,
but no one believes them.
Especially I who have by now learned to feed myself.

There's an air of inexplicable arrogance about them
While next to them their elderly faces lie

In the night sometimes, I think
I can still hear them arguing about politics,
about the dances and packed squares
the sun was green then, the grass, the decades,
a slap strikes during the fight -

and I feel like screaming:

To be the first human,
isn't a fall the most political act?

They've been standing there for years, Adam and Eve
as if everything wasn't just a photomontage.
As if paradise too hasn't always been
a small-town road,
engulfed in cement.

(Μετάφραση: Τόνια Κοβαλένκο)

*

ΦΩΤΟΜΟΝΤΑΖ

Ο Αδάμ κι η Εύα ζουν ακόμη
σε μια φωτογραφία στο σπίτι των γονιών μου.

Η Εύα, όπως την ξέρουμε, έχει πολύ μακριά μαλλιά
και τη λένε Μαρία,
ενώ ο Αδάμ, γυμνός από τη μέση και πάνω,
την αγκαλιάζει λιγάκι πιο κοντός.

Στέκονται εκεί χρόνια τώρα
σε ένα λιβάδι στη μέση της κρεβατοκάμαρας.
Λένε πως είναι οι γονείς μου,
αλλά κανείς δεν τους πιστεύει.
Κυρίως εγώ που έμαθα πια να τρώω μόνη μου.

Έχουν μια έπαρση πραγματικά ακατανόητη,
ενώ δίπλα τους ξαπλώνουν τα πρόσωπά τους γερασμένα.

Καμιά φορά τα βράδια, νομίζω
τους ακούω ακόμη να μαλώνουν για τα κόμματα,
για τους χορούς και τις γεμάτες πλατείες
–πράσινος τότε ο ήλιος, το χορτάρι, οι δεκαετίες,
ένα χαστούκι που αστράφτει στον καβγά–

μου έρχεται τότε να φωνάξω:

Να είσαι ο πρωτόπλαστος,
τι πιο πολιτικό από μια πτώση;

Στέκονται εκεί χρόνια τώρα, Αδάμ και Εύα
σαν να μην είναι όλα ένα φωτομοντάζ.
Σαν να μην είναι πάντα κι ο παράδεισος
ένας δρόμος επαρχιακός,
πνιγμένος στο τσιμέντο.

* * * 

WITHOUT WINGS

A block of flats flies, without wings. It's just up in the air.
I don't live there. My house lies on the opposite side. I stare at it.
Strangely I don't feel afraid. I'm not afraid of its shadow,
I only worry about the clothes on the drying rack.
They won't make it if they fall from this high. One morning I got
on a train to get to the train, to go somewhere – I can't remember where –
not that it matters. An old man overtook me holding a miracle by the hand.
No, it was a small child. He was taking the child for a walk,
so they could count together how many times life comes and goes by,
how many people don't sleep at night, yet wake up in the morning
with a grey pigeon on their breast. Not I. The others. The others
with a grey pigeon. It is I.

*

ΧΩΡΙΣ ΦΤΕΡΑ

Μια πολυκατοικία πετάει, χωρίς φτερά. Απλώς είναι στον αέρα.
Δεν είναι το σπίτι μου. Το σπίτι μου είναι απέναντι. Εγώ το
κοιτάω. Περίεργο. Δεν φοβάμαι. Δεν φοβάμαι τη σκιά του,
φοβάμαι μόνο για τα ρούχα που βλέπω απλωμένα. Μην πέσουν,
από τόσο ύψος δεν θα τα καταφέρουν. Ένα πρωί μπήκα στο τρένο
για να πάω στο τρένο, για να πάω κάπου - δε θυμάμαι που- δεν
έχει και σημασία. Με προσπέρασε ένας παππούς που κρατούσε
στο χέρι του ένα θαύμα. Όχι, ένα παιδάκι. Το είχε πάει βόλτα να
μετρήσουν πόσες φορές περνάει η ζωή και φεύγει, πόσοι
άνθρωποι δεν κοιμούνται τα βράδια, μα ξυπνούν το πρωί μ' ένα
γκρι περιστέρι στο στήθος τους. Όχι εγώ. Οι άλλοι. Οι άλλοι μ'
ένα γκρι περιστέρι. Εγώ είμαι.

The Poet

Eirini Margariti was born in 1979. She studied theatre and is working as an actress, director and a screenwriter. Her first book, "Flamingo" (Melani, 2014) won the award "Giannis Varveris" by the Hellenic Authors Society for Best Newcomer Poet 2015. She has also published the poetry collection "flou" (Saixpirikon, 2019), which was nominated for the "Anagnostis" Award for Poetry (2020) and a short stories collection entitled "Selected Items" (Melani, 2017). Her poems have been translated into English, Spanish, Swedish and Serbian and have featured in a number of anthologies.

*

Η Ειρήνη Μαργαρίτη γεννήθηκε το 1979 και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε θέατρο κι εργάζεται ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές, Φλαμίνγκο (Εκδόσεις Μελάνι, Αθήνα, 2014) για την οποία τιμήθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή-ποιήτριας «Γιάννη Βαρβέρη» της Εταιρείας Συγγραφέων, την ποιητική συλλογήφλου (Εκδόσεις Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη, 2019), υποψήφια για το βραβείο ποίησης του λογοτεχνικού περιοδικού «Αναγνώστης» και τη συλλογή διηγημάτων, Επιλεγμένα Είδη, (Εκδόσεις Μελάνι, Αθήνα, 2017).