Christina – Panagiota Grammatikopoulou, Greece

Christina – Panagiota Grammatikopoulou, Greece

The Poems

 

P U R G A T O R I U M

“What sin tempts the sinner?”
Katerina Liatzoura, “Sin”.

Black bodies
downtrodden telecommunications networks
rotten corpses gone beyond
the iron railing.

Αbuse. Scandal.

With pliers canine teeth are ripped out;
without anaesthesia.
Medieval (the) practices.

Parasites. Miasma.

“Τake off the cassock to be worn by someone else; And you, be clothed with the schema”.

Aphorism. Shaming.

The firing squad. Thorny firing.
Resonant void.
Divine or human justice?

Nothing tempts me.
Let them who are without sin cast the first stone.

(3RD PRIZE IN FREE VERSE IN HONOR OF THE STAFF OF COVID-19 REFERENCE HOSPITALS ACROSS THE COUNTRY.
IN THE 10TH INTERNATIONAL LITERATURE CONTEST 2019 OF THE
HELLENIC CYPRIOT CULTURAL ORGANISATION (E.P.O.K.)).

Translation into the English language: Anastasia Mpirmpoutzouki.

 

*

P U R G A T O R I U M

“Ποιά αμαρτία κολάζει τον αμαρτωλό;”
          ~ Κατερίνα Λιάτζουρα, “Αμαρτία”.

Μαύρα κορμιά
αλούντα δίκτυα τηλεπικοινωνιών
σάπια πτώματα στο επέκεινα
του σιδερένιου κιγκλιδώματος.

Ασέλγεια. Σκάνδαλο.

Οι κυνόδοντες με τανάλια ξεριζώνονται•
χωρίς αναισθησία.
Μεσαιωνικές (οι) πρακτικές.

Παράσιτα. Μίασμα.

“Βγάλε το ράσο να το φορέσει άλλος. Κι εσύ ενδύσου το σχήμα”.

Αφορισμός. Διαπόμπευση.

Το απόσπασμα. Ακάνθινη εκπυρσοκρότηση.
Υπόκωφο κενό.
Θεία ή ανθρώπινη δικαιοσύνη;

Τίποτε δε με κολάζει.
Οι αναμάρτητοι πρώτοι τους λίθους βάλετε.

(Γ’ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΤΙΧΟ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΑΪΟ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ 10^ΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ 2019 ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ – Ε.Π.Ο.Κ).

 

* * * 

 

W E A T H E R I N G

A man can tell a thousand lies, I learned my lesson well.
~ Madonna, ‘Live to tell’.

Through the sperm’s trough
a garden to plant
the seeds you gave me.

The bougainvillea you brought ready; we planted it in the dirt.
Roses, carnations, tulips you carried,
pansies of many colors, our plot to fill.

Ignorant of cultivation — I was always otherwise occupied.
Aphrodite of Weapons, Nike of the Tombs of Loneliness,
Caryatid of Tranquilizers, Muse of alienation and arrogation.

Forty years a barren land, the womb inert.
Some polyps only I remember and post-traumatic syndrome,
breast and brain scans, panic attacks, hair on the pillow.

You convinced me and I took it up.
You convinced me for I regarded you a Diamond.
I learned to plow, to water, to tend the greenery.

When the garden bloomed,
I put a bench for us to sit on; and proudly
I showed it to you. It smelled like jasmine — I think.

Impassive, you burned it down.
You left behind only
ashes and cinders.

You showed up to drive in one more nail:
through the Royal Parents respect; their raiment.
The Doctoress’s wisdom.

A Voice: “Be not fond of violent mirth,
nor harbor presumption of speech;
for the one is folly, the other madness.”*

You were startled that immediately
I set you on fire.
I blew you up.

Through my tears’ trough
I saw you for the first time: naked;
a traitor in decay.

Translation into the English language: Athanasia Margoni.

* Isocrates. Isocrates with an English Translation in three volumes, by George Norlin, Ph.D., LL.D. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1980.

 

*

 

Α Π Ο Σ Α Ρ Θ Ρ Ω Σ Η

A man can tell a thousand lies, I learned my lesson well.
~ Madonna, ‘Live to tell’.

Μες απ’ του σπέρματος τα ρείθρα
κήπο για να φυτέψω
σπόρους μού έδωσες.

Την μπουκαμβίλια έτοιμη την έφερες, τη βάλαμε στο χώμα.
Τριαντάφυλλα, γαρύφαλλα, τουλίπες κουβάλησες,
πανσεδάκια πολύχρωμα, τον μπαξέ μας για να γεμίσω.

Αδαής από καλλιέργεια – άλλες ασχολίες είχα πάντα.
Των Όπλων Αφροδίτη, Νίκη των Μνημάτων της Μοναχικότητας,
Καρυάτιδα Ηρεμιστικών, των (απ)αλλοτριώσεων Μούσα.

Σαράντα χρόνια γη άγονη, μήτρα αδρανοποιημένη.
Κάτι πολύποδες μόνο θυμάμαι και σύνδρομο μετατραυματικό,
μαγνητικές μαστών και εγκεφάλου, κρίσεις πανικού, μαλλιά στο μαξιλάρι.

Μ’ έπεισες κι ασχολήθηκα.
Μ’ έπεισες μιας και Διαμάντι σε θ(ε)ωρούσα.
Έμαθα να οργώνω, να ποτίζω, να φροντίζω την πρασινάδα.

Όταν ο κήπος άνθισε,
έβαλα παγκάκι να καθίσουμε και περήφανη
σ’ τον έδειξα. Νομίζω, μύριζε γιασεμί.

Απαθής, τον έβαλες μπουρλότο.
Άφησες πίσω σου μόνο
στάχτες κι αποκαΐδια.

Ήρθες έναν ακόμα ήλο να μού καρφώσεις:
με των Γονέων Βασιλέων το σέβας· την περιβολή.
Της Γιάτρισσας τη σοφία.

Μία Φωνή: «Μήτε γέλωτα προπετῆ στέργε
μήτε λόγον μετὰ θράσους ἀποδέχου·
τὸ μὲν γὰρ ἀνόητον, τὸ δὲ μανικόν.»

Τρόμαξες που ευθύς αμέσως εγώ έβαλα
μπουρλότο εσένα.
Σε τίναξα στον αέρα.

Μες απ’ των δακρύων μου τα ρείθρα
σ’ είδα για πρώτη φορά: ξεγυμνωμένο·
προδότη αποσυνθεμένο.