Ania Vouloudi, Greece

The Poems

what my house is

My house is a court
A passerby says I'm responsible
for anything that is evil
I'm just saying that time now trembles for a while
and that I rented a gloomy space
When a door closes here
no other opens
How can one be to blame for such a terrible deal?
But they say I'm free to try
So I've been painting since morning
with white color
while my hands remain pitch dark
Why wouldn't the wall paint my hands with this brush?
Why not me be the wall and the wall be
thousands of good faces?
I know that you suddenly can't hide your compassion
and that you just got it back
I form your opinion on my guilt
I said I live in this black indictment
All the participants have my expression
Even the guard looks with my eyes my eyes sitting on the stand
I am all alone
The sun is somewhere out of this basement
and is so
frightened
too

*

τι είναι το σπίτι μου

Το σπίτι μου είναι ένα δικαστήριο
Κάποιος περαστικός λέει πως ευθύνομαι
για οτιδήποτε είναι κακό
Εγώ λέω πως απλώς ο χρόνος για λίγο τώρα τρέμει
κι ότι νοίκιασα έναν χώρο κατηφή
Όταν εδώ κλείνει μια πόρτα
δεν ανοίγει καμία άλλη
Πώς να φταίει κανείς για μία τέτοια άθλια συμφωνία;
Λένε όμως πως είμαι ελεύθερη να προσπαθήσω
Βάφω έτσι απ' το πρωί
με χρώμα άσπρο
ενώ τα χέρια μου παραμένουν θεοσκότεινα
Γιατί να μην έβαφε ο τοίχος με το πινέλο τα χέρια μου;
Γιατί να μην ήμουν εγώ ο τοίχος κι ο τοίχος να ήταν
χιλιάδες καλά πρόσωπα;
Ξέρω πως ξαφνικά δεν μπορείτε να κρύψετε τη συμπόνια σας
και πως μόλις τώρα την πήρατε πίσω
Εγώ σχηματίζω τη γνώμη σας για την ενοχή μου
Ζω είπαμε μέσα σε αυτό το μαύρο κατηγορητήριο
Οι συμμετέχοντες έχουν όλοι την έκφρασή μου
Ως και ο φύλακας κοιτάζει με τα μάτια μου τα μάτια μου που κάθονται στην έδρα
Είμαι ολομόναχη
Ο ήλιος είναι έξω από αυτό εδώ το υπόγειο
κι είναι τόσο
κι αυτός
τρομαγμένος

* * * 

since I left

I drank water before I go
I looked around
and took a couple of walks
before I go in the same places
I went to Cafe El Paso before
I go
and the man with the moustache
was there
on the house he told me since I am about to go
the billiards
the round
the cold hot dog
I remember I took a good bath
and then carried my house
in the basement before I go
I also met a man just before I go
he kissed me
after I said I was going to go
hard
and before I go I drank
with him
rivers and rains and streams and tanks
I turned off the power before I go
I buried my dog
and I ate well
I watered the plants - they will be dead
once and for all now -
I rolled up a cigarette and I packed
the smallest suitcase you have ever seen before
I go
I thought is that all?
yes I said before I go
and I closed the door and went
down
and I passed a fountain
people
the sea and the megaron
taxis and trains
which were going somewhere else
and I passed my father
my heart
all this hell
and I left
before I go

*

αφότου έφυγα

ήπια νερό πριν φύγω
κοίταξα γύρω
κι έκανα μια δυο βόλτες
πριν φύγω στα ίδια σημεία
πήγα στο Καφέ Ελ Πάσο πριν
να φύγω
κι ήταν εκεί ο κύριος
με το μουστάκι
κερασμένα μού είπε αφού είναι να φύγω
το μπιλιάρδο
η γύρα
το παγωμένο χοτ ντογκ
έκανα ένα καλό μπάνιο
θυμάμαι
κι ύστερα κουβάλησα το σπίτι μου
στο υπόγειο πριν φύγω
γνώρισα κι έναν άντρα λίγο πριν φύγω
με φίλησε
αφότου είπα πως πρόκειται να φύγω
σκληρά
και πριν φύγω ήπια
μαζί του
ποτάμια και βροχές και ρυάκια και δεξαμενές
κατέβασα το ρεύμα πριν φύγω
έθαψα τον σκύλο μου
κι έφαγα καλά
πότισα τα φυτά -θα είναι νεκρά
μια για πάντα τώρα τα φυτά μου-
έφτιαξα ένα τσιγάρο κι έφτιαξα
τη μικρότερη βαλίτσα που 'χετε δει πριν
φύγω
αυτό σκέφτηκα είναι όλο;
ναι είπα πριν φύγω
κι έκλεισα την πόρτα και κατέβηκα
κάτω
και πέρασα ένα σιντριβάνι
ανθρώπους
τη θάλασσα και το μέγαρο
ταξί και τρένα
που κάπου αλλού πήγαιναν
και τον πατέρα μου πέρασα
την καρδιά μου
όλη την κόλαση
κι έφευγα
πριν φύγω

The Poet

Ania Vouloudi was born in Thessaloniki (1987). She studied Civil Engineering and is a poet and a photographer. She has participated in exhibitions in Greece and abroad, such as at Medphoto Festival (Museum of Contemporary Art of Crete), Glass Door Gallery (Montreal, Quebec, Canada) and Thessaloniki Photobiennale, as well as in publications such as of Federal Opera House (Brussels), 0_100 Editions (acquired by ΜΟΜΑ Library) and Cultural Institute of Vojvodina (Serbia). Her first poetry collection "The city square as a definite ending" was released in 2018 by Antipodes Publications accompanied by a screening of her homonymous short film and a book presentation at MOMus - Experimental Center for the Arts. She has published two photo-zines (Void Publications, 2016 & 2017) and the series "Diaries" which numbers four handmade issues (self-published). She is also a co-publisher of the magazine "fuit", dedicated to literature and art and is distributed free of charge throughout Greece.

*

Η Άνια Βουλούδη γεννήθηκε το 1987 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός και είναι ποιήτρια και φωτογράφος. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως στο Medphoto Festival (Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης), στην Glass Door Gallery (Montreal, Quebec, Καναδάς) και στην Thessaloniki Photobiennale καθώς και σε εκδόσεις όπως της Ομοσπονδιακής Στέγης Όπερας (Βρυξέλλες), των 0_100 Εκδόσεων (Βιβλιοθήκη ΜΟΜΑ) και του Ινστιτούτου Πολιτισμού της Vojvodina (Σερβία). Η πρώτη της ποιητική συλλογή «Η πλατεία ως μια βέβαιη κατάληξη» κυκλοφόρησε το 2018 από τις εκδόσεις Αντίποδες με την ομώνυμη, μικρού μήκους ταινίας της να προβάλλεται κατά την παρουσίαση του βιβλίου στο MOMus - Πειραματικό Κέντρο Τεχνών. Έχει εκδώσει δύο φωτογραφικά zines (εκδόσεις Void 2016 & 2017) καθώς και τη σειρά "Diaries" που αριθμεί τέσσερα χειροποίητα τεύχη (αυτοέκδοση). Είναι, επίσης, συνεκδότρια του περιοδικού εντύπου «φούιτ», που είναι αφιερωμένο στη λογοτεχνία και στην τέχνη και διανέμεται δωρεάν ανά την Ελλάδα.