Electra Lazar, Greece
Electra Lazar, Greece
THE CANARY IS NOT LIKE THE OTHER BIRDS. YOU CAN FIND IT IN ITS CAGE AND KILL IT
The Poems
THE CANARY IS NOT LIKE THE OTHER BIRDS. YOU CAN FIND IT IN ITS CAGE AND KILL IT
Good night
No one will open for me
Thanks I will remember this
Thank you
And it is still late in the month.
And if there is even one day left for digging
and tilling the grass will still remain scalene and I
remain behind even its green color
Something unholy this constant unlocking has
Like my dancing on rectangular tomb
I've said nothing
Towards where the straight line is where the field becomes a district
A tremendous neck
A shattered cherubim Of my latter word
I tell not It was not Go out I did not
Everything goes to hell in my field
Time is missing and a kilo is missing from the side of the cross
In a land barren and closed
It scares it sparkles
for all those who ask what do I need that many crosses for
and cast an evil eye on the crucified corps
It was hers not I retell not Go out we'll not
And it is still unspoken
And the shovel is still behind my neck
behind even more my trahō mortale
Μετάφραση: Ηλέκτρα Λαζάρ
Επιμέλεια/ διόρθωση: Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη
*
ΤΟ ΚΑΝΑΡΙΝΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥΛΙΑ. ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΣ ΣΤΟ ΚΛΟΥΒΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ
Καληνύχτα
Δεν θα μου ανοίξει κανείς
Ευχαριστώ Θα το θυμάμαι αυτό
Σ' ευχαριστώ
Κι είναι ακόμη τέλη του μηνός.
Κι αν απέμεινε έστω και μια μέρα σκάβοντας
και διβολίζοντας
θα μείνει και το χορτάρι σκαληνό κι εγώ πίσω
πιο πίσω κι από το πράσινό του
Κάτι το βέβηλο έχει το συνεχές ξεκλείδωμα
Σαν να χορεύω πάνω σε τάφο παραλληλόγραμμο
Τίποτα δεν έχω πει
Κατά κει που είναι ευθεία η γραμμή που γίνεται χωράφι συνοικία
Ένας τεράστιος λαιμός
Ένα διαλυμένο χερουβείμ Της τελευταίας μου λέξης
Δεν είπα Δεν ήταν Δεν βγαίνω
Πάνε όλα κατά διαόλου στο χωράφι μου
Ο χρόνος λείπει κι ένα κιλό λείπει από το πλευρό του σταυρού
Σ' έναν τόπο άκληρο κλειστό
να τρομάζει να μαρμαίρει
όλους αυτούς που ρωτάνε τι τους χρειάζομαι τόσους σταυρούς
και μου ματιάζουν το σταυρωμένο σώμα
Δεν της ήταν Δεν ξανάπα Δεν θα βγούμε
Κι είναι ακόμη αμίλητο
Κι είναι ακόμη πίσω από το σβέρκο μου το φτυάρι
πιο πίσω κι από το trahō μου mortale.
* * *
WHEN SEXTANT IS THE BODY AND THE LEGS SLOWLY AND SLOWLY BREAK
- Have a good trip my friend… Go to bed right away
because I will give you a whole handful of pills!
The Ship of the Fools, K. A. Porter
Say that the city crackles
From one side to the end city
And from one side to the end city
Many are like protruding nails already in the ready air
And from these many those two – the two small ones
The twins of Madness the crookbuttoned calyxes
None never nears no one of them
The male twin black like a rotten tooth
Smiles at you perched on psychopatric
And the other one when I forgive her a rabid smile
And all she keeps oiling the wheels of paraplegia
They both have Christian names
like countless pigeons tied with a huge plumage
Say you set them free
Birds crazy birds they will
collapse cross-eyed before a rifle
Say we are us and if the thrust don't till
And if the flying face is down
Let us say this is enough for now to hang from the railings
Μετάφραση: Ηλέκτρα Λαζάρ
Επιμέλεια / διόρθωση: Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη
*
ΌΤΑΝ ΕΞΑΝΤΑΣ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΑΡΓΑ ΣΟΥ ΣΠΑΝΕ
-Καλό ταξίδι φίλε μου… Κοιμηθείτε αμέσως
γιατί θα σας δώσω μια ολόκληρη χούφτα χάπια!
Το πλοίο των τρελών, K. A. Porter
Πες πως η πόλη έχει τριγμούς
Από τη μία στην άκρη πόλη
Κι από τη μία στην άκρη πόλη
Πολλοί είναι καρφιά που εξέχουνε κιόλας στον έτοιμο αέρα
Κι από τους πολλούς εκείνα τα δυο - τα δυο μικρά
τα δίδυμα της Τρέλας τα στραβοκουμπωμένα κάλυκες
κανένας τους ποτέ κανένα τους δεν πλησιάζει
Το δίδυμο το αρσενικό μαύρο σαν σάπιο δόντι
Να σου χαμογελά σκαρφαλωμένο στο ψυχασθενείο
Και η άλλη σαν το συγχωρώ χαμόγελο ξελιγωμένο
κι όλο λαδώνει τους τροχούς της παραπληγίας
Έχουν και τα δυο ονόματα χριστιανικά
αμέτρητα θα 'ναι περιστέρια δεμένα με πελώριο φτέρωμα
Πες πως τα αφήνεις ελεύθερα
Πουλιά τρελά πουλιά θα
σωριαστούν αλλήθωρα μπροστά στην αραβίδα
Πες πως είμαστε εμείς κι άμα το σπρώξιμο δεν οργώνει
Κι άμα το πέταγμα ταπίστομα
Να πούμε φτάνει αυτό προς το παρόν από τα κάγκελα να κρεμαστούμε
The Poet
Electra Lazar was born in 1989 and lives in Athens. She is an anthropologist with a background in human-geography, research, and education. The constant search for a [re]solution to the human condition has led her to poetry in the last decade. She has met several of significant poets of her generation at the Foundation of Modern Greek Poetry "Takis Sinopoulos". She has experimented with new forms of writing and narration through the TwoParts poetry project and group co-writing. 2019 she published her first book of poetry entitled "Holy Innocents". Poems and essays are published in magazines and on the internet.
*
Η Ηλέκτρα Λαζάρ γεννήθηκε το 1989 και ζει στην Αθήνα. Είναι ανθρωπολόγος με υπόβαθρο στην ανθρωπο-γεωγραφία, την έρευνα, και την εκπαίδευση. Η διαρκής αποζήτηση λύσης της ανθρώπινης κατάστασης, την έχει οδηγήσει την τελευταία δεκαετία στην ποίηση. Αρκετούς από τους αξιόλογους ποιητές της γενιάς της τους έχει συναντήσει στο Ίδρυμα Νεοελληνικής Ποίησης «Τάκης Σινόπουλος». Έχει πειραματιστεί πάνω σε νέες μορφές γραφής και αφήγησης μέσα από το πρότζεκτ ποίησης TwoParts και ομαδικές συν-γραφές. Από τις αρχές του 2019, κυκλοφορεί το πρώτο της βιβλίο ποίησης με τίτλο "Άγια Νήπια". Ποιήματα και δοκίμια κυκλοφορούν σε περιοδικά και στο διαδίκτυο.
ΣΧΟΛΙΑ
