Electra Lazar, Greece

Electra Lazar, Greece

The Poems

THE CANARY IS NOT LIKE THE OTHER BIRDS. YOU CAN FIND IT IN ITS CAGE AND KILL IT

Good night
No one will open for me
Thanks I will remember this
Thank you

And it is still late in the month.

And if there is even one day left for digging
and tilling the grass will still remain scalene and I
remain behind even its green color

Something unholy this constant unlocking has
Like my dancing on rectangular tomb
I’ve said nothing
Towards where the straight line is where the field becomes a district
A tremendous neck
A shattered cherubim Of my latter word
I tell not It was not Go out I did not

Everything goes to hell in my field
Time is missing and a kilo is missing from the side of the cross
In a land barren and closed
It scares it sparkles
for all those who ask what do I need that many crosses for
and cast an evil eye on the crucified corps
It was hers not I retell not Go out we’ll not

And it is still unspoken
And the shovel is still behind my neck
behind even more my trahō mortale

Μετάφραση: Ηλέκτρα Λαζάρ
Επιμέλεια/ διόρθωση: Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη

*

ΤΟ ΚΑΝΑΡΙΝΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥΛΙΑ. ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΣ ΣΤΟ ΚΛΟΥΒΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ

Καληνύχτα
Δεν θα μου ανοίξει κανείς
Ευχαριστώ Θα το θυμάμαι αυτό
Σ’ ευχαριστώ

Κι είναι ακόμη τέλη του μηνός.

Κι αν απέμεινε έστω και μια μέρα σκάβοντας
και διβολίζοντας
θα μείνει και το χορτάρι σκαληνό κι εγώ πίσω
πιο πίσω κι από το πράσινό του

Κάτι το βέβηλο έχει το συνεχές ξεκλείδωμα
Σαν να χορεύω πάνω σε τάφο παραλληλόγραμμο
Τίποτα δεν έχω πει
Κατά κει που είναι ευθεία η γραμμή που γίνεται χωράφι συνοικία
Ένας τεράστιος λαιμός
Ένα διαλυμένο χερουβείμ Της τελευταίας μου λέξης
Δεν είπα Δεν ήταν Δεν βγαίνω

Πάνε όλα κατά διαόλου στο χωράφι μου
Ο χρόνος λείπει κι ένα κιλό λείπει από το πλευρό του σταυρού
Σ’ έναν τόπο άκληρο κλειστό
να τρομάζει να μαρμαίρει
όλους αυτούς που ρωτάνε τι τους χρειάζομαι τόσους σταυρούς
και μου ματιάζουν το σταυρωμένο σώμα
Δεν της ήταν Δεν ξανάπα Δεν θα βγούμε

Κι είναι ακόμη αμίλητο
Κι είναι ακόμη πίσω από το σβέρκο μου το φτυάρι
πιο πίσω κι από το trahō μου mortale.

* * *

WHEN SEXTANT IS THE BODY AND THE LEGS SLOWLY AND SLOWLY BREAK

– Have a good trip my friend… Go to bed right away
because I will give you a whole handful of pills!
The Ship of the Fools, K. A. Porter

Say that the city crackles
From one side to the end city
And from one side to the end city
Many are like protruding nails already in the ready air
And from these many those two – the two small ones
The twins of Madness the crookbuttoned calyxes
None never nears no one of them
The male twin black like a rotten tooth
Smiles at you perched on psychopatric
And the other one when I forgive her a rabid smile
And all she keeps oiling the wheels of paraplegia
They both have Christian names
like countless pigeons tied with a huge plumage
Say you set them free
Birds crazy birds they will
collapse cross-eyed before a rifle
Say we are us and if the thrust don’t till
And if the flying face is down
Let us say this is enough for now to hang from the railings

Μετάφραση: Ηλέκτρα Λαζάρ
Επιμέλεια / διόρθωση: Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη

*

ΌΤΑΝ ΕΞΑΝΤΑΣ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΑΡΓΑ ΣΟΥ ΣΠΑΝΕ

-Καλό ταξίδι φίλε μου… Κοιμηθείτε αμέσως
γιατί θα σας δώσω μια ολόκληρη χούφτα χάπια!
Το πλοίο των τρελών, K. A. Porter

Πες πως η πόλη έχει τριγμούς
Από τη μία στην άκρη πόλη
Κι από τη μία στην άκρη πόλη
Πολλοί είναι καρφιά που εξέχουνε κιόλας στον έτοιμο αέρα
Κι από τους πολλούς εκείνα τα δυο – τα δυο μικρά
τα δίδυμα της Τρέλας τα στραβοκουμπωμένα κάλυκες
κανένας τους ποτέ κανένα τους δεν πλησιάζει
Το δίδυμο το αρσενικό μαύρο σαν σάπιο δόντι
Να σου χαμογελά σκαρφαλωμένο στο ψυχασθενείο
Και η άλλη σαν το συγχωρώ χαμόγελο ξελιγωμένο
κι όλο λαδώνει τους τροχούς της παραπληγίας
Έχουν και τα δυο ονόματα χριστιανικά
αμέτρητα θα ‘ναι περιστέρια δεμένα με πελώριο φτέρωμα
Πες πως τα αφήνεις ελεύθερα
Πουλιά τρελά πουλιά θα
σωριαστούν αλλήθωρα μπροστά στην αραβίδα
Πες πως είμαστε εμείς κι άμα το σπρώξιμο δεν οργώνει
Κι άμα το πέταγμα ταπίστομα
Να πούμε φτάνει αυτό προς το παρόν από τα κάγκελα να κρεμαστούμε