Τα εν οίκω


ΙΙ.

Πίσω από τη φλόγα στο καντήλι
ξεκρίνεις κάθε φορά διαφορετική εκδοχή της εικόνας
το βλέμμα των αγίων σημαδεύει αλλόκοτους χρησμούς
τα δάση πυκνώνουν γύρω από τη λίμνη
εκεί κρύβεται τώρα πια εκείνη
με τις βελόνες, τα πλεκτά και τα κεντήματα
οι μνήμες της, εκρηκτική ύλη του αφανισμού της.

Το μικρό ελάφι έχει χάσει το δρόμο για την πηγή
εγκλωβισμένο στο κάδρο τεθλιμμένος ακροατής
της ιστορίας μιας εξόριστης γυναίκας με διαγραμμένο παρόν.

Κάτω από το μεγάλο τραπέζι
Το παιδί έβρισκε το δικό του καταφύγιο
η παγερή σιωπή
άπλωνε τον ιστό της στα δωμάτια
έντομο θεόρατο συνώνυμο της υπόκωφης βίας.