Τασούλα Τσιλιμένη
«Η ΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ»
Εκδόσεις Μανδραγόρας/2021

[Βλέμματα]

Αναχωρήσεις

Όταν όλα τριγύρω μοιάζουν σκοτεινά
κι η μέρα νύχτα ασέληνη
και ψηλαφείς με μάτια ορθάνοιχτα τις μνήμες
κι αναζητάς φτερό πυγολαμπίδας να πιαστείς
τον μίτο της ψυχής μήπως χάσεις
μη λησμονήσεις από μυρωδιές να κρατηθείς,
λέξεις καλοκαιριού, μ΄αρμύρα και καρπούζι ζυμωμένες.
Κράτα, σου λέω, παράθυρο ανοιχτό,
όσο μπορείς,
τα λόγια της υπόσχεσης εκείνης
πως είναι ο χρόνος και ο κόσμος κυκλικός,
κι ό,τι αγαπάμε φως είναι
που ξορκίζει το σκοτάδι.

* * * 

[Μικρογραφίες]


Πού βρέθηκαν τόσα κλαράκια λεμονοκυπάρισσου στο μαξιλάρι της;
Όλη τη νύχτα κεντούσε πορφυρογέννητες θάλασσες.

*

Ο κοκκινολαίμης ξέρει πως αυτοί
που έχουν τα φτερά στο χώμα
μια κορώνα θα στείλουν στον θάλαμο ψύξης
-τη μνήμη-
αυτόν τον χειμώνα.

*

Χρόνος
Κρατά στα χέρια του αυτοσχέδιες μολότοφ
τις εκσφενδονίζει με μαθηματική ακρίβεια
από παράπονο, θυμό ή μεγαλοκαρδία
ίσως από ανάμνηση επετειακή
που κάποτε τον κόψαμε σε τέσσερα κομμάτια
κι έκτοτε βουλιμικά τον καταβροχθίζουμε.
Για επιδόρπιο ανελλιπώς μας στέλνει πυροτέχνημα την άνοιξη.