ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΤΖΕΤΗΣ
«Η ΧΑΡΤΟΠΕΤΣΕΤΑ»
Εκδόσεις Κίχλη/2020

Η ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ

Ήρθε ἡ ὥρα τῆς συγκομιδής.
Σπέρναμε ἀξημέρωτα τοὺς σπόρους ˙
μᾶς πῆρε χρόνους πολλούς. 
Φύτρωσαν οἱ σπόροι μας,
γινῆκαν οἱ καρποί μας. 
Τώρα μὲ χαρὰ καὶ τρόμο θερίζουμε
πορνεία, πεῖνα, ἀνεργία, ἀνέχεια 
βαδίζοντας μηχανικὰ μὲ ψηλὰ τὸ κεφάλι,
δίχως ίχνος τύψης, 
γιὰ νὰ καλλιεργήσουμε το μεγαλύτερο τῶν ἀγαθῶν:
τὴν ἀπελπισία.

* * * 

Ο ΠΕΡΙΠΤΕΡΑΣ 

«Εἶναι τὸ φευγιὰ ποὺ μὲ κρατάει». 
Αὐτὴ τὴν ἀπάντηση μοῦ ἔδωσε ὅταν τὸν ρώτησα πῶς ἀντέχει
   κλεισμένος μέσα στὸ περίπτερο δώδεκα ώρες τὴν ἡμέρα.
Πέρασαν πολλὰ χρόνια ἀπὸ τότε καὶ ἐκεῖνος Δευτέρα μὲ Σάβ-
   βατο ἐκεῖ, στὰ τρία τετραγωνικὰ ποὺ τὸν ὄρισαν σὲ τούτη τὴ γῆ. 
Στο μικρό του βασίλειο. 
Ένα Σάββατο πῆγα στὸ περίπτερο νὰ ἀγοράσω τσιγάρα καὶ 
     καραμέλες γιὰ τὸν λαιμό. 
Πιάσαμε τὴν κουβέντα.
«Τις Κυριακὲς πῶς τὶς περνᾶς;» 
« Προετοιμάζομαι γιὰ τὸ φευγιόν, μοῦ ἀποκρίθηκε. 
Γελάσαμε καὶ τὸν καληνύχτισα. 
Χθὲς ἐπέστρεψα στὴν παλιά μου γειτονιά. Έξι χρόνια μετά.
Καθημερινή. Τὸ περίπτερο κλειστό.
Ρώτησα έναν γείτονα νὰ μάθω. 
«Πάει ἕνας χρόνος κοντὰ τώρα. Μιὰ Δευτέρα δὲν ἄνοιξε. Αὐτὸ 
   ήταν. 
«Ἔτσι ἁπλά;»
«Ἔτσι ἁπλά».Ἄργησε τὸ φευγιό του, μὰ τὰ κατάφερε.