«ΜΟΝΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΜΗ ΜΟΥ ΦΕΡΕΙΣ ΣΠΙΤΙ»

Το ζωντανό που φόβιζε
της πρώτης μου δεκαετίας τον ύπνο
βάδιζε μ' ανάστημα θεόρατο
στα βράχια πάνω απ' της γιαγιάς το σπίτι.
Ήτανε ζοφερό, με μπράτσα τριχωτά
και μια λαχτάρα να με δει νεκρό.

Σκιερό παρά το φως των πάνω δρόμων,
με το χαμόγελο γεμάτο δόντια έτοιμα
ήταν απλά ένα κουνάβι του χωριού
και όλ' αυτά για μια φορά που μπήκε
κι έφαγε τις κότες μας
ύπουλα τον χειμώνα.

Το λοιπόν ένα κουνάβι απλό.

Άμα το δείτε να γυρνά
στους εφιάλτες σας κι εσείς
πατήστε το βαθιά στη γης
βαθιά- βαθιά
πριν σας τραβήξει με τα νύχια απ' τα σεντόνια
ολόγυμνους και ροδαλούς

σαν ψόφιες κότες. 

* * * 

ΦΥΤΟΛΟΓΙΟ

Συμβαίνουν πράγματα διαρκώς. Ώρες ώρες
και φευγαλέα μας βρίσκουν παίρνουν
τη μορφή φτωχούλικου διθέσιου στο καπό
    παρατημένο
το κεφάλαιο, η εφημερίδα: μετοχές πουλά της
Τυνησίας το δημόσιο σαουδάραβες πρίγκιπες
βελγογαλλογερμανικοί κολοσσοί αρίστων επιδόσεων 
    βελόνες
στ' άχυρα παίρνουν δίνουν 
όπως παλιότερα εγώ έβαζα αγρούς στο φυτολόγιο
η γιαγιά ονομάτιζε το κάθε άγριο ξεπεταρούδι
στο χώμα κι αν έχανε κάποιο όνομα βοηθούσε κι ο
Άγιος Φανούρης και φούσκωνε το βιβλίο
   φανουρόπιτα
κι αργότερα σε πιο μεγάλες τάξεις τα 15μελή
κάνανε τις συμμαχίες τους με τουριστικά γραφεία
και φούσκωνε η τσέπη σαν ζεστή βρακί.