Μαρία Καντ (Καντωνίδου) - «stanza»
Μαρία Καντ (Καντωνίδου)
«stanza»
Eκδόσεις GUTENBERG/2021
Ξεχνάς πως πέθανες και επιστρέψεις κατά το λιγότερες, κά-
θεσαι, όμως, εκεί και επιμένεις να μου μαγκώνεις συρτάρια,
μαλλιά και αχίλλειες πτέρνες, θέλεις να με ξαπλώσεις
πέσε, μου λες, ρίξε με, απαντώ, πέσε να πω πως σ' έριξα
πέσε, μου λες, ρίξε με, απαντώ, πέσε να πω πως σ' έριξα
ἔνθα οὐκ ἔστι λύπη, επιμένεις, και βγάζεις από τις τσέπες σου
βάγια, ανοξείδωτες καρφίτσες ραπτικής και άλλα οξύαιχμα
- ξηλώνονται οι ραφές απ' τα φουστάνια μου, ξηλώνονται και
οι δικές σου.
που γέμισε.
Πιο, κόκκινο από ένα κόκκινο μήλο εποχής
το ενδεχόμενο μιας απουσίας.
* * *
Ήταν ένα ωραιότατο κενό – κενό αέρος, κενό μνήμης, κενό
μνημείο, κενό δωμάτιο, κενό κρεβάτι, κενό απόγευμα, κενό
γράμμα, κενό επιχείρημα, κενό ανάμεσα στα δόντια, κενό
ανάμεσα στα πόδια, κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας, κε-
νό σύνολο, κενό ανάμεσα σε πόρτες στις δημοσιές (φήμες θέ-
λουν ζευγάρια και άλλους αυτόχειρες να περνάν από και για
θωπείες και άλλα ηδύποτα), ένα ωραιότατο, επαναλαμβάνω
που γέμισε.
Κάποιοι ανίδεοι
(ιστορικοί, ποιητές και άλλοι δεξιοτέχνες),
θα βλαστημήσουν την ώρα και τη στιγμή.
Τι θα φιλούν με το σώμα τους τώρα;
ΣΧΟΛΙΑ
Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Γίνετε ο πρώτος που θα υποβάλει ένα σχόλιο
