Είναι γνωστή
η πρώτη δοκιμασία
στην οποία υποβάλλονται
όλοι οι εραστές ανεξαιρέτως.

Παίρνουν ένα πανί
και το στερεώνουν νύχτα
τη μία του άκρη στη σκεπή
την άλλη στο φεγγάρι

Μετά πρέπει να αποδείξουν την αγάπη τους
πέφτοντας πάνω του,
να μη δειλιάσουν,
με να πιστέψουν πως το πανί θα τους κρατήσει.

Χρόνια τώρα
αυτό κάνουν οι άνθρωποι.
Χρόνια τώρα
ακόμη πέφτουν.

Κι αυτοί που έπεσαν
και δεν τους κράτησε,
και πάλι πέφτουν.

Κι ενώ τους βλέπουμε να πέφτουν
είμαστε πάμπολλοι
που περιμένουμε να πάρουμε σειρά.


* * * 


HTAN

(ένα από εκείνα τα ωραία ρήματα)

Αλήθεια είναι
πως λίγοι άνθρωποι παρίστανται όταν θα ανατείλει
όλοι όμως ξέρουν από ηλιόγερμα
συμπέρασμα πως
το τέλος θα μας βρει όλους παρόντες
έστω κι αν διαφύγαμε της όποιας μας αρχής
και αυτό θα μείνει μάλλον
το βιολετί ημικύκλιο από φως στα περιγράμματα
πραγμάτων που απασχόλησαν τις μέρες μας
η αίσθηση του μαλακού στο μάγουλο
αφρός αγαπημένων περιπτύξεων
τα ακροδάχτυλα φέρουν τη μνήμη κάτι τέτοιων
ακαταλλήλων αορίστων
αυτοί θα μείνουν
το τελεσίδικο πολυάριθμο το γέλιο σου
που αντιμιλούσε καίτοι ευπρόσδεκτο στην πλάτη μου
κι οι άνθρωποι
άνθρωποι που υποφέρανε τις κρούσεις μας
με το πραγματικό, άλλως ειπείν το αναγκαίο,
ανυποψίαστοι του εδώ ακροατηρίου
που παρ' ολίγον κοιμηθήκανε στα πόδια μας
αυτοί θα μείνουν
οι άνθρωποι
το σούρουπο
η βεβαιότητα του μωβ
στην τόση απειθαρχία, στο ανάθεμα
των έγχρωμων καρέ, στιγμών, στοιχείων μας
των αναμνήσεων σκληρόδετων
επί του πιεστηρίου.