ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ...

Το σπίτι θυμάται τους παλιούς κατοίκους του,
το περιβόλι των γεωργό του,
τα λουλούδια τον ανθοκόμο τους,
οι μέλισσες τον μελισσοκόμο τους,
το δέντρο τον καρπό του,
η σκιά τον κουρασμένο ξωμάχο,
το πηγάδι τον διψασμένο οδοιπόρο,
η αυλή τον φούρνο της
κι ο φούρνος το ψωμί του,
τα χρώματα τον ζωγράφο τους,
οι λέξεις τον ποιητή τους.
Κι όλα μαζί θυμούνται
αυτούς που φύγαν δίχως επιστροφή.

Κι ύστερα ξανά από την αρχή
για να γυρίζει ο κύκλος σαν τροχός
γύρω από τον εαυτό του.

* * * 

ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ

Όταν γεννήθηκα
μαύροι γύπες πετούσαν πάνω από την Ευρώπη
και πάνω από την Ασία
κι έτρωγαν τις σάρκες άταφων νεκρών.
Φονικοί ατμοί μάτωναν την ανατολή
κι η μυρωδιά της καμένης σάρκας
αναδυόταν μέσα από τα κρεματόρια
του Άουσβιτς και του Μπίρκεναου.

Το ραδιενεργό νέφος
της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι
έβρεχε θάνατο στην Ασία,
στην Ευρώπη ξεκάπνιζαν οι καμένες βιβλιοθήκες
και μύριζαν ιώδιο τα βομβαρδισμένα νοσοκομεία.

Στις γκρεμισμένες πόλεις
μύριζαν οι σάρκες άταφων νεκρών,
στρατιές προσφύγων διέσχιζαν τα σύνορα,
καράβια προσφύγων πνίγονταν στις θάλασσες
κι οι μαύροι γύπες καραδοκούσαν
κοιτάζοντας με αχόρταγο μάτι
παιδιά εγκαταλειμμένα στις ερήμους
να πεθαίνουν απ' την πείνα.

Άνθρωποι περπατούσαν με ξύλινα πόδια,
ζητιάνευαν με δίχως χέρια,
έψαχναν τον προορισμό τους δίχως μάτια....

Όταν γεννήθηκα
οι δυνατοί διαμοίραζαν τον κόσμο,
ξεσπούσαν εμφύλιοι πόλεμοι,
γέμιζαν οι φυλακές και λειτουργούσαν ξανά
τα πεδία τουφεκισμού και θανάτου.
Τα εργοστάσια όπλων δούλευαν μέρα-νύχτα,
οι επιστήμονες επεξεργάζονταν
καινούριες τεχνολογίες θανάτου,
οι έμποροί τους αλώνιζαν τον κόσμο,
οι κυβερνήσεις έκοβαν το ψωμί κι αγόραζαν όπλα.

Όταν γεννήθηκα!... Όταν γεννήθηκα!...