ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ

« ΤΑ ΚΑΝΑΡΙΝΙΑ »

Εκδόσεις ΣΜΙΛΗ /2019

​

III

Και πριν προλάβω να σκεφτώ τα όμορφα πόδια της
βραχνή φωνή σκίζει σαν βέλος την ατμόσφαιρα ∙
ήταν σαν να 'χε αποκτήσει η ύλη διαφάνεια
από το φως το αττικό του απογεύματος∙
η στιγμιαία ονειροπόληση σταμάτησε ∙
στρέφω τα μάτια στο ηχείο που εξέπεμπε
μια μονότονη επαιτεία – τη συνήθισα.
Είναι σχεδόν πάντοτε η ίδια, ωχ!, τη μάθαμε ∙
πλέον ουδείς δεν συγκινείται, συμφωνήσαμε
να μην απλώνει πια κανείς στο πορτοφόλι του ,
εκτός κι αν ήθελε να κάνει τον φιλάνθρωπο
( είναι απαραίτητοι οι ρόλοι στις ημέρεςμας ∙
καμιά φορά στεναχωριέμαι που λιπόψυχος
αποδεικνύομαι και μένω στην αδράνεια,
ενώ αν λίγο τον εαυτό μου τον σεβόμουνα
μ' ένα περίστροφο στο χέρι έξω θα θέριζα…)