Drei Gedichte von Zoi Gaidatzi | Τρία ποιήματα της Ζωής Γκαϊδατζή
Falls ich mich daran erinnere
Blumen zu stellen
in die Vase, die
vor dem Spiegel steht,
wacht jener auf.
Falls sie leer bleibt,
greift er nach einem unschuldigen Strahl
und durchstecht sie.
Dann hört man ein „krak"
und die Vase bekommt einen Riss.
Der Riss läuft über
den Boden, die Decke,
die Stadt, den Himmel.
Der Spiegel verschont vom Riss stolziert.
Wenn allmählich die Nacht kommt
klebt er alle Risse zusammen
mit verborgenen Blumentränen.
Er verletzt sich und blutet mit Lust.
So irgendwie wird
meine Welt vielfarbig.
Ο Κόσμος μου
Αν θυμηθώ
να βάλω λουλούδια
στο βάζο που είναι
μπροστά στον καθρέφτη,
αυτός ξυπνάει.
Αν παραμείνει άδειο,
αρπάζει κάποια ανυποψίαστη αχτίνα
και το διαπερνάει.
Τότε ακούγεται ένα "κρακ"
και το βάζο ραγίζει.
Το ράγισμα τρέχει
στο πάτωμα, στο ταβάνι,
στην πόλη, στον ουρανό.
Ο καθρέφτης καμαρώνει αράγιστος.
Με το που βραδιάζει
κολλάει όλα τα ραγίσματα
με φυλαγμένα δάκρυα λουλουδιών.
Κόβεται και αιμορραγεί ηδονικά.
Κάπως έτσι γίνεται
πολύχρωμος ο Κόσμος μου.
✦
Die Wörter
Die Wörter sind Kieselsteine
an einem verschmutzten Strand.
Werden ans Land gespült von Zeit zu Zeit
mit einem dickflüssigen Schaum
verdorbenen Spermas.
Sie konstituieren sich wieder und stürmen
auf die Barbarei der Asphalt.
Verhaken sich
unter den Rädern der Gefangenentransportwagen.
Gebären ihre Eier
in den Steinbrüchen der Universitäten
und den Minenfeldern der Städte.
Sobald sie zu einem werden
mit den Schuhsohlen
sind sie schon
in die Häuser einmarschiert.
Holen hervor die Maschinenpistolen und schießen los
ohne Erbarmen.
Οι λέξεις
Οι λέξεις είναι βότσαλα
σε μολυσμένη παραλία.
Ξεβράζονται κάθε τόσο
μ' ένα πηχτό αφρό
χαλασμένου σπέρματος.
Επανασυντάσσονται και ορμάνε
στη βαρβαρότητα της ασφάλτου.
Γαντζώνονται
κάτω από τις ρόδες των μεταγωγικών.
Γεννάνε τα αυγά τους
στα νταμάρια των Πανεπιστημίων
και στα ναρκοπέδια των Πόλεων.
Μόλις γίνουν ένα
με τις σόλες των παπουτσιών
έχουν κάνει ήδη
εισβολή στα σπίτια.
Βγάζουν τα αυτόματα και πυροβολούν
χωρίς έλεος.
✦
Das Fenster
Dieses Fenster
wurde hergestellt
damit es geschlossen bleibt.
Sein Rahmen
ist aus Brei
der aufgeht warnungslos
von Zeit zu Zeit.
Seine Scheiben
zeigen die Zukunft
nur den Blinden
und seine Klinke
betrifft nur
Kriegsinvalide.
Dieses Fenster
träumt davon eine Pforte zu werden
wodurch verrückte Unternehmen
ein- und ausgehen
die Privatfenster
verschenken werden
für kollektive Selbstmorde.
Το Παράθυρο
Αυτό το παράθυρο
φτιάχτηκε
για να μένει κλειστό.
Η κορνίζα του
είναι από χυλό
που φουσκώνει απροειδοποίητα
κάθε τόσο.
Τα τζάμια του
δείχνουν το μέλλον
μόνο στους τυφλούς
και το χερούλι του
κάνει μόνο
για ανάπηρους πολέμου.
Αυτό το παράθυρο
ονειρεύεται να γίνει Πύλη
απ' όπου θα μπαινοβγαίνουν
Τρελαμένες Εταιρείες
που θα χαρίζουν
ατομικά παράθυρα
για συλλογικές αυτοκτονίες.
Aus dem Gedichtband «Lobotomien neuester Technologie», Kyma Verlag, 2018
Από την ποιητική συλλογή «Λοβοτομές τελευταίας τεχνολογίας», εκδόσεις Κύμα, 2018
Zoi Gaidatzi unterstützt als Sozialarbeiterin besonders empfindliche Personengruppen. Nebenbei beschäftigt sie sich mit Kunst und Literatur und hat die Kulturbewegung «Poetry Construction» gegründet (Kulturkonstruktionen die Poetik beinhalten). Sie hat mit Malerei an Gruppenausstellungen teilgenommen und hat Lyrik für griechische und englische Lieder geschrieben. Sie führte die Regie ihres selbstgeschriebenen Theaterstückes mit Titel "Als Charlie Chaplin Thanasi Veggo traf". Für ihr literarisches Werk ist sie ausgezeichnet worden und hat zwei Bücher herausgegeben, die Biografie des Klarinette Spielers aus Epirus unter dem Titel "Vaggelis Soukas, alles für den Namen" beim Verlag Kedros und den Gedichtband mit Titel "Lobotomien neuester Technologie" beim Verlag Kyma.
✦
Η Ζωή Γκαϊδατζή εργάζεται ως Κοινωνική Λειτουργός με ευπαθείς ομάδες. Συγχρόνως ασχολείται με τις τέχνες και τα γράμματα και έχει εισάγει το πολιτιστικό κίνημα «Poetry Construction» (Καλλιτεχνικές κατασκευές που εμπεριέχουν την Ποίηση). Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής και έχει γράψει ελληνικούς και αγγλικούς στίχους για τραγούδια. Σκηνοθέτησε και ανέβασε το θεατρικό της έργο με τον τίτλο "Όταν ο Τσάρλυ Τσάπλιν συνάντησε τον Θανάση Βέγγο". Έχει διακριθεί για το συγγραφικό της έργο και έχει εκδώσει δύο βιβλία, τη βιογραφία του Ηπειρώτη κλαρινίστα με τον τίτλο "Βαγγέλης Σούκας, όλα για τ' όνομα" από τις εκδόσεις Κέδρος και την ποιητική συλλογή με τίτλο "Λοβοτομές τελευταίας τεχνολογίας" από τις εκδόσεις Κύμα.
Katharina Liatzoura schreibt Gedichte, macht Übersetzungen und fotografiert künstlerisch. Sie übersetzt in die deutsche Sprache zeitgenössische griechische Lyrik und ins Griechische deutschsprachige Belletristik. Manchmal interviewt sie auch Kolleg*innen und schreibt ihre Gedanken über deren Bücher.
Geboren 1972 in Stuttgart. Hat Germanistik an der Aristotelischen Universität in Thessaloniki studiert und ein Masterstudium im Kulturmanagement an der Griechischen Fern-Universität absolviert. Sie lebt in Chalkida, auf Euböa, und arbeitet als Deutschlehrerin in der Oberstufe. Sie ist Mitglied des PEN Griechenlands.
✦
Η Κατερίνα Λιάτζουρα ασχολείται με την ποίηση, την μετάφραση και την καλλιτεχνική φωτογραφία. Μεταφράζει προς τα Γερμανικά ποιήματα σύγχρονης ελληνικής ποίησης και προς τα Ελληνικά γερμανόφωνη λογοτεχνία. Ενίοτε συνομιλεί και με ομότεχνους της και καταγράφει τις σκέψεις της για τα βιβλία τους.
Γεννήθηκε το 1972 στην Στουτγκάρδη της Γερμανίας. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος στην Πολιτιστική Διαχείριση από το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Ζει στην Χαλκίδα και εργάζεται στην Μέση Εκπαίδευση Εύβοιας ως Φιλόλογος της Γερμανικής Γλώσσας. Είναι μέλος του PEN Ελλάδας.
web: https://katerinaliatzoura.gr/
email: liatzoura@yahoo.gr
ΣΧΟΛΙΑ
