Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κανείς από την ανάγνωση των ποιημάτων του Αγγελή Μαριανού, είναι ότι πρόκειται για ποίηση αποκαλυπτική του βιώματος του ίδιου και του οπτικού του πεδίου, μα συνάμα και του ψυχισμού του, όπως διαμορφώνεται σε αυτή τη συλλογή ποιημάτων βρίσκοντας κοιλότητες, δέντρα ή θάμνους στίχους ως άλλος σπουργίτης μηχανικός, αντιστρέφοντας στίχο του ποιήματος χόρτα: Μικρό παιδί καμάρωνε φωλιές/και δήλωνε «Μηχανικός σπουργιτών».

Ο Αγγελής Μαριανός στήνει το δικό του προσωπικό μικροσκόπιο και μας δίνει σε μεγέθυνση όλα αυτά που δεν φαίνονται με γυμνό μάτι, έτσι όπως κάποτε μόνο οι ποιητές μπορούν να διακρίνουν.
Αυτή την ικανότητα των ποιητών να παρατηρούν προσεκτικά οποιουδήποτε αντικείμενο, συμβάν ή γεγονός και όχι, βέβαια, φευγαλέα, την συναντάμε σχεδόν σε όλη την ποιητική συλλογή του Μαριανού.
Οι στίχοι του είναι το αποτύπωμα ενός τέτοιου μικροσκοπίου, το οποίο δίνει την δυνατότητα στον αναγνώστη να ξεχωρίσει τα δεδομένα που λαμβάνει ο ποιητής από το εξωτερικό περιβάλλον με το δικό του προσωπικό αισθητήριο, μεταπλάθοντάς τα σε μικρές ιστορίες.

σμίξη

Κίτρινη διαγράμμιση
νέο ζευγάρι ακροπατεί
φεγγάρια λούζεται
κι αδάμαστα φιλιά.
Κρατά ο άνδρας τρυφερά
με την παλάμη το κεφάλι˙
πλακέ μικρόφωνο η γυναίκα
αντικριστό στα χείλη.
Βραδινά σώματα ακόρντα
ηχούν ερωτικά.

Η σμίξη πρόπλασμα
              άστραψε η σμίλη.

Μέσα από αυτό το προσωπικό αισθητήριο, ο ποιητής, ταυτόχρονα παρατηρεί τον εαυτό του σε σχέση με το παρατηρούμενο. Έτσι η κάθε παρατήρηση-στίχος συμβάλλει στην διαδικασία δόμησης του ποιήματος με τα δεδομένα της εμπειρίας αυτής.

πολιτεία

Αθόρυβη τεμπέλα μου κλεψύδρα
πώς τούτο το λεπίδι οξειδώνεις;
Από καύκαλο η λαβή
κρανίο ωραίο, υποστηρικτικό.
Χέρι το χέρι πέτρινα χρόνια πέρασε
σπήλαια δαιδαλώδη το έκρυβαν
άδεια δωμάτια, παλιοί στρατώνες.

[…]

Είμαι από πέτρα π' ακονίζουν τα μαχαίρια.
Είναι από πέτρα π' ακονίζουν τα μαχαίρια.
Είμαστε από πέτρα π' ακονίζουν τα μαχαίρια.
Ατρόχιστα μαχαίρια κι ένα νταμάρι πέτρες.

Ο ίδιος ο ποιητής αυτοπαρατηρείται, μετατρέπεται σε ερευνητή-παρατηρητή του εαυτού του. Με άλλα λόγια το υποκείμενο καταγράφει σκέψεις, προβληματισμούς, μορφές συμπεριφοράς και αντίδρασής του.
Έχουμε λοιπόν δύο εκφάνσεις του ίδιου προσώπου που συνθέτουν μία οπτική και συναισθηματική διάταξη εστίασης ορατών και αοράτων. Παρατηρούν, διακρίνουν, συλλέγουν και δίνουν μορφή σχηματίζοντας ένα άλλο είδωλο απέναντι, εξ ου και ο τίτλος ΑΝΤΙΚΡΙΣΤΑ, δηλαδή μπροστά κι απέναντι από κάτι άλλο.
Μέσα απ' αυτή την καταγραφή ο ποιητής επιδιώκει να ερμηνεύσει και να μετρήσει στην πράξη τις δυνάμεις του με το είδωλό του.

Η ποιητική συλλογή του Αγγελή Μαριανού ΑΝΤΙΚΡΙΣΤΑ αποτελεί ένα σύνολο παρατηρήσεων και τεχνικής εν μέρει προσωπικής έκθεσης, μία ενδοσκόπηση και συνειδητή αυτοπαρατήρηση αξιολόγησης εμπειριών, καμωμένη κάποτε από «χόρτα και λάσπη», δηλαδή γήινη και στερεή. 

*  ΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΙΑΝΟΣ, ΑΝΤΙΚΡΙΣΤΑ, εκδ. ΘΡΑΚΑ/2021