Ποια Εικαστική παιδεία, ποια Μουσική εκπαίδευση, ποια Θεατρική κατάρτιση, ποια Αρχιτεκτονική άποψη όλα αυτά είναι μιας άλλης "εποχής".
Τώρα πλέον υπάρχει μόνο η Αριστεία στη σύνθεση του Χημικού Υλικού που λέγεται Βιτριόλι υπάρχει μια ταραγμένη αισθητικά κοινωνία και μια διοίκηση στο Υπουργείο Παιδείας που διατάζει την Αριστεία της Ναπολεόντιας ιδεοληψίας των "άσε να σας πούμε γιατί εμείς ξέρουμε καθώς κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια".
Μία απλή ενημέρωση για τους σπουδαίους υπουργούς που αυτή την περίοδο διοικούν τη συγκεκριμένο δημόσια υπηρεσία, κάνεις μα κάνεις δεν "έμεινε" στη μνήμη των ψηφοφόρων τους.
Αν κάτι έμεινε είναι οι μαθητές και οι μαθήτριες που ως Ζωγράφοι, Γλύπτες, Μουσικοί, Αρχιτέκτονες τίμησαν τον σύγχρονο Ελληνικό Πολιτισμό.
Όσο για τους διαχειριστές της δημόσιας διοίκησης έχουν μείνει τα ραβασάκια με τα ρουσφέτια τους.