Έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά η θέση του ποιητή στην κοινωνία;

Η ποίηση χρησιμοποιεί μια ειδική λειτουργία της γλώσσας, τη συγκινησιακή, είναι η γλώσσα της καρδιάς. Είναι « ένας ελιγμός ευτυχίας ώστε να υπάρχουμε κάπως πιο αναπαυτικά δυστυχισμένοι», λέει ένας στίχος του ποιητή Καρούζου, ένας στίχος που ξεχωρίζει όχι για τη μαυρίλα, αλλά για την αίσθηση της βαθιάς ανθρώπινης παρηγοριάς.

Η ιδιαίτερη θέση των ποιητών στην κοινωνία βασίζεται στην πολύτιμη συνεισφορά τους να παρέχουν μια βαθύτερη, ενορατική, ματιά στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου. Εξερευνούν την ουσία της ύπαρξης, που βρίθει από επιθυμίες και πάθη. Φωτίζουν τον πιο σκοτεινό, επίφοβο, δυσπρόσιτο εαυτό μας, σε περιοχές ακραίες. Οι περιοχές αυτές επιτρέπουν στην ποίηση να παρουσιάσει ολοζώντανες τις μεγάλες στιγμές μας. Μεγάλες στιγμές είναι οι πραγματικές, οι αληθινές στιγμές του ανθρώπου, που κυρίως περιλαμβάνουν τον έρωτα, τη νοσταλγία, τη μνήμη, το λάθος, τις αδυναμίες. Βέβαια, οι ποιητές διατηρούν την αμφισβήτηση, κρατούν μια λοξή ματιά και σκοπιά πάνω σε πράγματα και καταστάσεις για να εντοπίσουν και να εξοβελίσουν κάθε ψέμα και υποκρισία, κάθε τι σαθρό και κίβδηλο. Οι ποιητές τείνουν και επιδιώκουν να μην αφήνουν κόχη του ανθρώπινου ψυχισμού ανεξερεύνητη, διευρύνοντας έτσι τους πνευματικούς μας ορίζοντες, που οδηγούν στην ολοκληρωμένη αλήθεια. Είναι οι τολμηροί μιας κοινωνίας που έχουν το χάρισμα και τις δυνάμεις να ρίχνουν ολόδροσα ρόδα για να ξορκίσουν τον τάφο που αναπόδραστα μας περιμένει.

Η τέχνη των στίχων είναι φωτιά, φωτιά που καταστρέφει το ψέμα και τις ποικίλες αυταπάτες, αλλά και φωτιά που θερμαίνει. Μέσα στο χάος και τη βεβήλωση, επιβιώνει η πίστη ότι η ποίηση προσφέρει ευωχία αισθημάτων ,καλαισθησία και πνευματική ανύψωση. 

Σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή του κορωνοϊού, έχει ιδιαίτερο ρόλο η ποίηση;