Τα ποιήματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ατίθασα παιδιά που γεννιούνται κατά λάθος- Της Ειρήνης Παραδεισανού
Έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά η θέση του ποιητή στην κοινωνια;
Πίστευε ο Αριστοτέλης ότι τα έργα τέχνης δεν έχουν μέσα τους καμίαν αρχήν κινήσεως. Να λοιπόν ποιος θα μπορούσε να είναι ίσως ο μόνος πόθος του ποιητή που θα τον κράταγε άγρυπνο. Να φτιάξει ένα ποίημα που θα έχει μέσα του την αρχήν κινήσεως. Ένα ποίημα δηλαδή ζωντανό. Μα το ξέρει πως αυτό είναι έργο της φύσης ή του Θεού. Στα ποιήματά του αυτήν την αναπηρία κουβαλά, την αναπηρία του ανθρώπου που δεν είναι Θεός και το ξέρει. Αλλά μάλλον εγώ πιστεύω πως ο ποιητής είναι πιο πεισματάρης από άλλους ανθρώπους και παλεύει με νύχια και με δόντια και με το σχισμένο του στα δυο κρανίο να μην το δει. Πώς θα μπορούσε λοιπόν να υποταχθεί σε μια κοινωνική πραγματικότητα που τον κάνει να νιώθει παρείσακτος; Αν υποταχθεί, αν δεχτεί ότι έτσι είναι τα πράγματα και δεν αλλάζουν, αν βάλει το κοστούμι της λογικής, το ξέρει καλά πως αυτό θα είναι σαν να παραδέχεται πως δεν υπάρχει εκείνη η μήτρα από την οποία ξεπηδούν τα ποιήματα. Γιατί τα ποιήματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ατίθασα παιδιά που γεννιούνται κατά λάθος.
Σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή του κορωνοϊού, έχει ιδιαίτερο ρόλο η ποίηση;
Επειδή ο κίνδυνος , μετά απ' αυτήν την ιστορία , είναι να χάσουμε την ικανότητά μας να νιώθουμε, θα απαντήσω με ένα ποίημα .
ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΤΟΡΙΝΟ
Τα δυο του χέρια
που αγκαλιάζουν το λαιμό του γέρικου δαρμένου αλόγου
αυτά τα ηττημένα χέρια
έτσι ως στρέφουν βάναυσα τους δείχτες τους στο χώμα
κοιτάξτε τα, άνθρωποι
κι απλώστε τις λωρίδες του γέλιου σας
κι ας είναι χαλίκια ανεμόδαρτα
κι ας είναι αφροί κι αλάτι και βοή που σελαγεί σε βύθισμα του χάους
κι ας είναι το ανάερο λάκτισμα της εμμονής
κι ας είναι το κεφάλι του Ιωάννη
κι ας είναι το τρεμάτο αλύχτισμα του βυθισμένου σκύλου
κι ας είναι το μειδίαμα του Σάτυρου στον Χαλεπά
κι ας είναι το στάχυ του θεριστή στο γέλιο του Βαν Γκονγκ
κι ας είναι το ραμμένο κορμί της Φρίντα Κάλο
κοιτάξτε τα άνθρωποι
σαλέψτε το στήθος της χλόης
που ακόμη δε φύτρωσε
στο αγέννητο στέρνο σας
* Η Ειρήνη Παραδεισανού γεννήθηκε το 1972. Κατάγεται από το Ρέθυμνο Κρήτης. Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορούν οι τρεις ποιητικές της συλλογές, Ρητορική ένδεια (2013) ,Τα γυάλινα μάτια των ψαριών (2016 ) ,Στη φλέβα της πέτρας ( 2018). Από το 2008 διατηρεί το ιστολόγιο Παρείσακτη.
ΣΧΟΛΙΑ
