Η ποιητική ξαγρυπνά μετασχήματιζοντας το κατειλημμένο σε διαθέσιμο - Του Νίκου Πουλινάκη
Έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά η θέση του ποιητή στην κοινωνία;
Ήρθε και βασίλεψε το αφράτο χαρουπένιο φωνοκόπι της γειτονιάς βουτηγμένο στ΄ αποχτενίδια σταχτιού αγγέλματος συντριμμένης ουλής κατασκότεινης εποχής. Ε, ναι λοιπόν, τότε και μόνο τότε ο ποιητής ανοίγει διάπλατα τα χέρια του σαν φτερούγες προκειμένου ν΄ αγκαλιάσει και να θηλάσει ακόμη και τα εγκαύματα του ήλιου. Του ήλιου που τουρτουρίζει σαν αμαρτωλός και κυρτώνει στη σκιά ξαναμμένων μπλάβων λαρυγγιών σαστισμένων μαντολίνων που νυχοπατώντας γλιστρούν στα μάγουλα των κίτρων για ν΄ ανθίσουν μεταξένια μπλεξίματα γλυκοφιλημάτων.
Σε περιόδους κρίσης , όπως αυτή του κορωνοϊού , έχει ιδιαίτερο ρόλο η ποίηση;
Άχ, γέμισε ραγισματιές πρόωρη μπαμπακερή σάρκα ονείρου. Επιφορτισμένη να διαγιγνώσκει με ακρίβεια συνοδά συμπτώματα βλεφαρόσπασμου βραχυκέφαλης φυλής τυφώνων. Άχου σίμωσαν, καρδούλα μου, φαρδομάνικοι περιηγητικοί τυφώνες που παινεύονται πως κουρσεύουν στραβοτιμονιές φεγγαριών. Τυφώνες απαξίωσης οικονομιών, αξιών, θεσμών και πανδημιών που καλύπτουν με πράσινες μάσκες τα πρόσωπά τους. Και τότε, καρδούλα μου, αρχίνησες να κλαις, να βαλαντώνεις γιατί ένιωσες πως ήρθαν με τσίγκινη διάθεση προκειμένου να καταχωνιάσουν τα ξάρτια της ελπίδας ενός ολόκληρου κόσμου. Έως ότου παρουσιαστεί η ποιητική γλώσσα στα εσωτερικά τοπία υπόκωφου βουητού από περισπασμό να ξαγρυπνά μετασχηματίζοντας το κατειλημμένο σε διαθέσιμο. Για να χαλαρώσουν οι εγκοπές στα φιλντισένια χούγια τ΄ ουρανού. Κι΄ έτσι κάθε βράδυ από ΄δώ και μπρος κόκκινα και πράσινα και κίτρινα και κρεμεζί φεγγάρια στάζουν βάλσαμο στην απλωσιά της φλέβας του κόσμου τούτου που ζητάει να παρηγορηθεί. Να γιάνει, να στυλωθεί. Να φωτάει σαν αγιοκέρι στης εποχής τα στέκια.
Αργυρούπολη , 7/4/2020
* Ο Νίκος Πουλινάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος. Κείμενα και ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και εφημερίδες.
Ήρθε και βασίλεψε το αφράτο χαρουπένιο φωνοκόπι της γειτονιάς βουτηγμένο στ΄ αποχτενίδια σταχτιού αγγέλματος συντριμμένης ουλής κατασκότεινης εποχής. Ε, ναι λοιπόν, τότε και μόνο τότε ο ποιητής ανοίγει διάπλατα τα χέρια του σαν φτερούγες προκειμένου ν΄ αγκαλιάσει και να θηλάσει ακόμη και τα εγκαύματα του ήλιου. Του ήλιου που τουρτουρίζει σαν αμαρτωλός και κυρτώνει στη σκιά ξαναμμένων μπλάβων λαρυγγιών σαστισμένων μαντολίνων που νυχοπατώντας γλιστρούν στα μάγουλα των κίτρων για ν΄ ανθίσουν μεταξένια μπλεξίματα γλυκοφιλημάτων.
Σε περιόδους κρίσης , όπως αυτή του κορωνοϊού , έχει ιδιαίτερο ρόλο η ποίηση;
Άχ, γέμισε ραγισματιές πρόωρη μπαμπακερή σάρκα ονείρου. Επιφορτισμένη να διαγιγνώσκει με ακρίβεια συνοδά συμπτώματα βλεφαρόσπασμου βραχυκέφαλης φυλής τυφώνων. Άχου σίμωσαν, καρδούλα μου, φαρδομάνικοι περιηγητικοί τυφώνες που παινεύονται πως κουρσεύουν στραβοτιμονιές φεγγαριών. Τυφώνες απαξίωσης οικονομιών, αξιών, θεσμών και πανδημιών που καλύπτουν με πράσινες μάσκες τα πρόσωπά τους. Και τότε, καρδούλα μου, αρχίνησες να κλαις, να βαλαντώνεις γιατί ένιωσες πως ήρθαν με τσίγκινη διάθεση προκειμένου να καταχωνιάσουν τα ξάρτια της ελπίδας ενός ολόκληρου κόσμου. Έως ότου παρουσιαστεί η ποιητική γλώσσα στα εσωτερικά τοπία υπόκωφου βουητού από περισπασμό να ξαγρυπνά μετασχηματίζοντας το κατειλημμένο σε διαθέσιμο. Για να χαλαρώσουν οι εγκοπές στα φιλντισένια χούγια τ΄ ουρανού. Κι΄ έτσι κάθε βράδυ από ΄δώ και μπρος κόκκινα και πράσινα και κίτρινα και κρεμεζί φεγγάρια στάζουν βάλσαμο στην απλωσιά της φλέβας του κόσμου τούτου που ζητάει να παρηγορηθεί. Να γιάνει, να στυλωθεί. Να φωτάει σαν αγιοκέρι στης εποχής τα στέκια.
Αργυρούπολη , 7/4/2020
* Ο Νίκος Πουλινάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος. Κείμενα και ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και εφημερίδες.
ΣΧΟΛΙΑ
Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Γίνετε ο πρώτος που θα υποβάλει ένα σχόλιο
