Έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά η θέση του πεζογράφου στην κοινωνία; 

Κάποτε οι συγγραφείς είχανε ρόλο στην κοινωνία κι οι απόψεις τους ήταν περιζήτητες –μάλιστα, το κοινό χόλιαζε αν οι άνθρωποι των γραμμάτων δεν λάβαιναν θέση στα τεκταινόμενα της εποχής τους. Όλα αυτά έχουν τελειώσει εδώ και καιρό. Σπάνια θα καλέσουν συγγραφέα στην τηλεόραση κι οι εφημερίδες θα τον παραπετάξουν σε καμιά στήλη τρίτης διαλογής. Δεν είναι ελληνικό το φαινόμενο, το επισημαίνει κι ο Πολ Όστερ στην άλλη όχθη του Ατλαντικού λέγοντας πως ενώ άλλοτε καλούσαν τους συγγραφείς να τοποθετηθούν τώρα πια ούτε στο ραδιόφωνο δεν τους βγάζουν. Θα αλλάξουν άραγε τα πράγματα; Κανείς δεν ξέρει. Πάντως, προς στιγμήν, είναι η ώρα των λοιμοξιολόγων.

Σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή του κορωνοϊού, έχει ιδιαίτερο ρόλο η πεζογραφία;

Τούτες τις μέρες του εγκλεισμού στον χρυσελεφάντινο πύργο του ο καθένας μας, η πεζογραφία έρχεται να προσφέρει παρηγορία θελκτική. Αν εξαιρέσουμε την Πανούκλα του Καμύ –που βαραίνει έτι περισσότερο την ατμόσφαιρα εντός της οικίας-, η λογοτεχνία μας μεταφέρει στην Αγγλία του Ντίκενς, στην Γαλλία του Φλομπέρ και του Σταντάλ, στη Ρωσία του Τουργκένιεφ και του Ιβάν Μπούνιν –για να μην μιλήσω για την Αμερική του Μπουκόφσκι και του Τζον Φάντε. Ξεφεύγει έτσι για λίγο ο νους, ξαποσταίνει από τα φερετροφόρα δελτία ειδήσεων και τις καμπύλες θανάτου. Για παράδειγμα, εγώ αυτόν τον καιρό διαβάζω ξανά το Πανηγύρι της Ματαιδοξίας, του Θάκερεϊ και απολαμβάνω το βρετανικό χιούμορ του 19^ου αιώνα. Επομένως, συνιστώ με κάθε τρόπο παρόμοια παυσίλυπα.

* Ο Άρης Σφακιανάκης γεννήθηκε πριν 62 έτη στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Έχουν εκδοθεί 14 βιβλία του (όλα από τις εκδόσεις Κέδρος), με τελευταίο «Η Σκιά του Κυβερνήτη»το αναφέρεται στα χρόνια του Καποδίστρια στην Ελλάδα. Κατοικεί μόνος στην Αθήνα, δουλεύει ως ελεγκτής εναερίου κυκλοφορίας και έχει μια κόρη που εργάζεται στο Λονδίνο.