Λανθασμένη θάλασσα ΥπάρχειΛανθασμένη θάλασσα ΥπάρχειΝα γράφεις την αλήθεια, μου είπες, την αλήθεια σουΧωρίς αποστάσεις 1.5 και 2 μέτρων, χωρίς μάσκεςΝα αρθρώνεις κανονικά τα συναισθήματα και να βουρκώνεις,αλλιώς δεν γίνεται στην επαφήΥπάρχει στις βάρ...

Παλαιοπωλείο ΕρώτωνΑχάραγα, στην άκρη της θάλασσας υπάρχουν άνθρωποι με ιστορίες ναυαγών που αναζητούν συγνώμες, υπάρχουν πρωτόπλαστοι στις μνήμες της ψυχής π' ορίζουν εξεγέρσεις. Κάποτε στα σωθικά της θάλασσας οι ίδιοι τραγουδούν αγων...

TO ΔEN EIMAI AΚΟΜΗ(απόσπασμα)Εν αρχή ην ο Λόγος. Αυτός τουλάχιστον μιλάει καθαρά, σουλέει,  Είμαι.  Εν  τω  μεταξύ,  σύννεφα και ουράνια πρόβαταπερπατάνε  στα  βουνά . Τα  σκυλιά  τα  λόγια ...

Άτιτλο όπως το σύννεφο Κοίτα αυτές τις ράγες, κοίτα το σώμα μου ν' απλώνεται γιγάντιο στους ορίζοντες καπνίζοντας στριφτά από συγχωροχάρτι. Κοίτα τα μάτια μου να κοντοστέκονται σαν σύννεφα στα όρια της λογικής σου και τα χείλη μου που έχουν φιλήσει δ...

 [Ποσειδώνιο Κολυμβητήριο Θεσσαλονίκης]α. Τα γυαλάκιαΈφηβη κόρη με πυρόξανθα μαλλιά, πριν να τα κρύψει ελαστικό σκουφάκι,ξεπλένει τα γυαλάκια της με σαμπουάνστην ολυμπιακή πισίνα. «Είναι σωστό;»ρώτησα τον ναυαγοσώστη Λεωνίδα. «Φίλε μου», απ...

 Α΄Είναι που με κρυφάκουσεςτις νύχτες•Πάνω σε κείνο το κρεβάτι,το πλεγμένο με τα φρύγανα των αγκαθιών,τους ακρωτηριασμένους γρύλους,τους βαλσαμωμένους χρυσοκάνθαρους-'πα στις σφακομηλιές του Κάστρου-τα λείψανα των Μαυρομιχαλαίων,τις αραποσυκιές ...

Σκόνη, στάχτη καὶ σκιὲςἜρχονται νεκροὶ συγχωριανοί,μὲ τὰ ζωνάρια καὶ τὶς τραγιάσκες.Ἔρχονται, τοῖχο τοῖχο, τὰ Ψυχοσάββατα.Σπρώχνουν, νυχτιάτικα, τὸ χέρι μου,ὁδηγοῦν τὴν γραφίδα στὸ χαρτί.Ἐπιμένουν-μὲ τὸ τουφέκι καὶ τὸ ἄροτρο-νὰ γραφτοῦν στὴν Ἱστορία....

ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑΒρήκα επιτέλους το κουράγιονα ξαναμπώ στην κάμαρά τηςολόγυρα τα πάντατακτοποιημένα κι ακίνηταστρωμένο το κρεβάτι στην εντέλεια το νυχτικό στην πλάτη της καρέκλαςόλα λουσμένα στη σιωπήμέχρι που κάτω απ' το κρεβάτι βλέπω να με κοιτάζουν δ...

ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΒΟΥΤΥΡΟΑκολουθώ μια αγωγή που με στέλνει σε βαθύ ύπνο. Αμέσως μεταφέρομαι σε μια κουζίνανα αλείφω με παγωμένο βούτυρο φέτες χαρτί. Στην πλάτη μου η ταμπέλα γράφει ο σκύλοςδαγκώνει ─ είναι η ίδια ταμπέλα που έχει η μονοκατοικία που βλέπει την...

Δραπέτης γόνιμης σιωπής          α΄Ιδού εγώ, ο άνθρωπος, ο υιός της οδύνης, το μέγιστο θαύμα,Εσπέρας και πρωί και μεσημβρίας διηγήσομαιτον διαμελισμό από τους αντιπάλους μουκαι τον αγώνα να επανενώσω τα χίλια κομμάτια μο...

ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣΆρχισε το χώμανα πνίγεταινα βήχειαπ' τη βροχήδιψασμένοτη ρούφηξε απότομαμέχρι που δυσφόρησερίχνοντας την ευθύνηολοκληρωτικά σ' εκείνη.Οι μεγάλοι κίνδυνοιδηλώνονταισε δεύτερο ή τρίτο πρόσωπο* ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑΜόνο ένα παιδί...

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟΑγαπητοί μουγνωρίζω ότι με περιμένατε και σήμερα.Όπως και χθες, όπως και αύριοοι δείχτες του ρολογιού γυρίζουν όμως ο κούκος μένει βαλσαμωμένος.Κάποιος βηματίζει ανυπόμονασε κενή σκηνή.Εγώ όμως δεν θα εμφανιστώ ποτέ.Καταλαβαίνε...

ΠΗΝΕΛΕΝΗ Για εμένα όλοι έρχονται ενώ ένας σε εκείνη επιστρέφει Πώς γίνεται να τη ζηλεύω αν αυτό είναι εξαρχής γνωστό; Ας λένε όλοι ό,τι θέλουν Ποτέ δεν με ένοιαζε τι έλεγαν Μήπως νομίζουν πως δεν ξέρω; Γνωρίζω το παιχνίδι της Ούτε μια ραπτομηχανή του...

Όνειρο στον Πύργο ΗλείαςΒραδιάζω  μαζί  σου  στο διαμέρισμα της οδού Δερβενακίων. Σε παρατηρώ  προσεκτικά,όπως   μια   μάνα  ή  ένας  καινούριος  εραστής.   Είσαι  &...

Ερωτόπληκτος ΓραμματικόςΗ ξενιτειά είναι πολλών λογιών.Μίλησαν για τη μαθητεία τουςκοντά σε μάστρους μες στη Χώρα.Όπως κατόπιν άλλοι θα μιλούσανγια υπερπόντια ταξίδια.Για την ομίχλη στο Λονδίνοτη λάντζα στην Αμερικήστη Γερμανία τα εργοστάσια.Στα πλού...

Τὸ θέμα θεωρεῖται λῆξανΚι ἡ πιστολιὰ ποὺ ἀκούστηκε, τί κρότος.Στίχος ἀρχινισμένος κι ἀξεδιάλυτος,μισὸς σταυρός, μισὴ σταυροφορία, τόπος μισὸς μιᾶς ἐπανάστασης ποὺ ἡττήθηκε ἀπ' τὴν ἴδια της τὴ νίκη.Ἐξαίσια ἄρρωστος, ἐσύ, μὲς στὴν ἐντατικὴ τῆς οὐτοπίας...

 ΛευκόΘα ήθελα να γεμίσω τα πνευμόνια μου λευκό με μια μεγάλη εκπνοή να σκότωνα το γκρίζο στις ψυχές σαςπάλλευκους να σας έβλεπα όλους μαζίως μέγα ακροατήριο εξαίσιων μουσικώνπου θα 'λουζαν την οικουμένη με καθαρτήριες ευχέςπράσινες σαν ελπίδα, ...

 Μετά την άνοιξη (επιτύμβιο)Αιχμάλωτοι του χρόνου, κρυμμένοι στα επύλλιακαι σε καιρό που μοιάζει τον αλεξανδρινό.Διαβάτη, σαν περάσεις, ν' αφήσεις βουκαμβίλιασ' ήδη νεκρούς που γνέφουν στο κοσμικό κενό…      (άνοιξη καραντίνας)*Δι...

ἐνστήσονται καιροί χαλεποίΦέτος, οἱ πιό πολλοί ἀετοίμεῖναν ἀπούλητοι. Τά πεζοδρόμιαγεμίσαν με εὐφάνταστες πλαστικέςκαι χάρτινες ἀπομιμήσεις τουςμέ ἀκυμάτιστες καί θλιβερές οὐρές……κι οὐρές, οὐρές γιά τά συσσίτια οἱ ἄποροιγκρίζοι χαρταετοί κι αὐτοίἀγκι...

 ΙΑν ήξερες πως θα πέθαινα πριν από σένα, μάναθα μ' άφηνες να γνέθω τη νύχτα νήματα έρωτα μ' αδράχτι εραστή; Θα μ' άφηνες να ξεφυσώ στον κήπο πικραλίδες ο ορίζοντας να θαμπώνει μ' εύθραυστο χνούδι ονείρου κι η απεραντοσύνη του στα μαλακά να πέφτ...