Αθόρυβα η πληρότητα
σημαδεύει
όπως οι σπινθήρες
τη νύχτα διατρέχουν
τα καλώδια
από πυλώνα σε πυλώνα.
Μικρές εκλάμψεις φωτός
στο βλέμμα.
Ακροπατήματα από νούφαρο
σε νούφαρο
σε ατάραχη λίμνη.
Ο χρόνος βαραίνει
τις στιγμές συνθλίβει
σε σπάνιο άρωμα
τις αναμνήσεις εκχυλίζει.
Μια σταγόνα αρκεί να γητεύσει
τον φόβο.
Ό,τι άγγιξες τα αρχικά σου φέρουν.
Αιωνόβια βελανιδιά
οι ίσκιοι των ανθρώπων να σε κατοικούν.
Μια στάλα εδώ σαν εκπνοή
Μια άλλη σαν φιλί.
Όταν φυσάει
και τρεμουλιάζει η λίμνη
ό,τι αγκάλιασες
στο αεράκι
τα ρουθούνια αντανακλαστικά κινεί
και συναινεί
πως κάποτε πέρασες από εδώ. 

Claude Monet/Νούφαρα και ιτιές, καθαρό πρωινό, 1914-1926, Παρίσι, Musée de l'Orangerie

*

Post cover: Claude Monet/Ο κήπος του καλλιτέχνη στο Giverny, 1900, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ