Ἄδειες μνῆμες

Γιὰ τοὺς νεκρούς μας
ἐμεῖς οἱ ζωντανοὶ
εἴμαστε σὰν τοὺς πεθαμένους·
μέσα στὴ μνήμη τους
οὔτ' ἕνας ἦχος τῆς ζωῆς μας
δὲν δονεῖται, οὔτ' ἕνα ἄγγιγμά μας,
μία δική μας μυρωδιὰ δὲν νιώθεται.

Γιὰ ἐμᾶς τοὺς ζωντανοὺς
κι ὄχι γιὰ τοὺς νεκρούς μας
ἐμεῖς οἱ ζωντανοὶ θρηνοῦμε,
γιατί στὴ σιωπηλὴ ἀνυπαρξία τους
δὲν ἔχει χῶρο γιὰ ἐμᾶς
ποὺ μιὰ στιγμὴ πιστέψαμε,
πὼς θάμασταν, γιὰ λίγο ἀκόμα, ζωντανοί.