Οδός ανθέων

Ένας άνεμος αλλοτινός
τον πήρε και τον σήκωσε
πάνω απ' την άσφαλτο της Ανθέων
κι ευθύς αντίκρισε ίχνη παμπάλαια
και σπίτια χαμηλά
με κήπους
μ' αρώματα
και χρώματα

τι κόκκινα
τι κίτρινα
τι μπλε

εξώπορτες βαθύ γκρενά
μικρά παραθυρόφυλλα
και καλλιγραφήματα στα υπερώα.

Παιδιά φωνάζοντας
να του τρυπούν τ' αυτιά
κλωτσώντας μπάλες πάνω κάτω.

Ένα φτερούγισμα
μια παγωμένη αύρα τον πήρε πιο ψηλά
και μια πατίνα
τόσο ποτισμένη στις πλάκες των καιρών
που ένιωθε τους ατμούς της.


* * *