Άδεια Πόλη (Φόντο Γιουχάν) Άδεια πόλη επιτέλους χωρώ με τα λάθη μου.Απλώνω το χέρι απλώνω το δόντι απλώνω ένα νύχι.Πόσο χωράω;Φέτος είναι δική μας η Αθήνα.Ομιλεί Ελληνικά.Φέτος δεν γινόμαστε μέρος του φόντου μιας φωτογραφίαςπου θα ταξιδέψει στη Γιουχ...
Για τον Ανδρούτσο και όποιον ΟδυσσέαΠανσέληνο σπαθί τ' Ανδρούτσου κόβεις τα φεγγάρια.Κλουβί ακόμη και γι' αυτόν με χαρακιά στο βλέμματις μέρες Οδυσσέων τρώνε καφκικώς τ' ακάριασα Θήρα σκίσαν την Ιθάκη, ακρογιαλιά με αίμαΑσκούς αίολου άνοιγαν ασ...
Τη θάλασσα, λέειΤη θάλασσα, λέει.Γιατί δεν μου χαϊδεύεις τη θάλασσα;καθώςστα πόδια μας ανηφορίζει ένας καημός και ένα καράβι της γραμμής ανεπιφύλακτο, πλέει για λίγο και τινάζεται, μουσκίδι ο άνεμος και οι φτενές τζαμαρίες και τα λευκά ποπ κορν...
ΑΠ' ΤΗΝ ΠΥΘΙΑΣ ΣΤΗ ΦΑΕΘΟΝΤΟΣαντίο στην Κική ΔημουλάΣτωικά στο Εκεί παρίστασαι ήδηζαλισμένη απ' τις αναταράξεις του φευγιούκαι του άλλου κόσμου το τζετ λαγκέχοντας προ-διανείμει ανεπαίσθητααυτόγραφους υπαινιγμούςκαι νύξεις για την άνοιξη που θ' ...
Αδρανές ανθρώπινο υλικότου Τζορτζ ΦλόιντΚουράστηκα να περπατώκουράστηκα να οδηγώνα εξηγώνα μιλώ ή να μην μιλώνα παρατηρώέδωσα εντολή στους βεδουίνουςνα με σπείρουν στην υποσαχάρια Αφρικήκαι βλάστησα στεγνόςζήτησα από τους Αβορίγινες να με φυτέψ...
[Ο Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός (886-912), που δεν ήταν και τόσο σοφός, ήταν αυθεντία σε θέματα μαγείας και αστρολογίας. Η πιο εντυπωσιακή προφητεία ήταν αυτή που προέβλεπε την πτώση της Πόλης και την απελευθέρωσή της 320 χρόνια μετά. Δηλαδή, το 1773. Δυστ...
Υπέρμαχοι ζωήςΕκείνοι που υπερμάχονται για τη ζωή τουςξυπνούν με την ημεράδα των άστρωνπλένονται με σκέτο νερόπαρηγορούν το σφιγμένο τους δέρμα με ανανήψεις χαδιώνκαι τις καμπύλες των μαλλιών με χτένες κειμήλιαεμπιστεύονται στον αέρα.Σπέρνουν τ...
ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΠΟΥ ΑΡΓΗΣΕ 30 ΧΡΟΝΙΑΜας έχει συγχωρέσει ο Απρίλης με στάσεις ιδανικών αναπνοών δίπλα σε μπουκάλια ουίσκι, βραστές γλυκοπατάτες που ονομάζουν τη βροχή Δουβλίνο ή κάποια πόλη με αναστραμμένα σπίτια χωρίς να θυμάμαι το όνομα της, αλλ...
στο τέλος της ηδονήςΣτο καπό του αυτοκινήτου έμαθα να οδηγώ τον έρωτα Να διασκεδάζω παρκαρισμένος απέναντι από άρτους και θεάματα Μιας πόλης που κάποιες φορές δεν έλεγε να ξενυχτώσει Τους νηστικούς και κάποιους ύπουλους Τους χάζευα από ψηλά να ...
Ιοφόρος ΆνοιξηΑ, ζωήΈντυσες με φόβο ολόκληρο πλανήτη γειτόνεψες με το θάνατο για τα καλάΒύθισες όλους σε σκέψεις υπαρξιακέςμήπως και βρούμε το χαμένο νόημά σουΆλλαξες τον τρόπο που μετρούσαμε τις μέρεςκαι πήραν αξία τόσα χαμένα δευτερόλεπταΠλήγ...
η επιβεβαίωση του περάσματοςΤα μονοπάτια απάτητα αναμένουντα βήματα τα ταχτικά, τα μετρημένακι εκείνα τα άλλα τα ανέμελαπου μπαίνανε και βγαίναν τα πρωινά και τα απογεύματα κρυφά κι αργά κάποτε κοντοστέκοντανκάποτε χώμα κλωτσούσαν στα άγρια παρ...
ΑνάστασηΑπό τη βρύση της ζωής ήπιε το ζείδωρο νερό ֹξεδίψασε η ψυχή στο ρο, αλλάέτσι όπως διάβαζε η Μαρίατη σιωπή της πέτρας με την αφή,αργά χαϊδεύοντας την πλάτη και το στήθος, είδε σημάδια που αργότεραστο κορμί θα σχηματίζονταν.Αίμα και ιδρώτ...
ΚΑΤΙ ΑΚΕΡΑΙΟΈχω πια μάθει να λαξεύω την πέτρα.Χρειάστηκε να πασχίσω πολλές φορέςώσπου να της δώσω το τελειωτικό σχήμα.Σχεδίασα τα μάτια της τυφλάνα μην κινδυνεύουν από καμιά εικόνα.Κανείς δεν θα βρεθεί να πει πως δεν προσπάθησα αρκετάγια να πετύχω α...
ΑΠΟΚΟΜΙΔΗ ΚΑΙ ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ ΓΑΤΟΥΣΘΕΩΡΩΝΤΑΣ την ευθεία έναν πληγωμένο κύκλοοι νύχτες εκείνες-στο κάμα του Ιούνη-διέλαθαν την αγωνία της θέωσηςπαρότι οι εστίες τους σημειώθηκαν με χοντρή τριχιάδύσκολη τζίβα, προϊόν τ...
Δύστ(ρ)οπη η ύπαρξη. Η ύπαρξη καθώς βαραίνει από την ύληαναδύεται. Αναδύεταιτο εγώ πολλαπλασιασμένο σταπρόσωπα των άλλων. Των άλλωναπόντων. Απόντωνστα δικά τουςπολλαπλασιασμένα εγώ. Εγώεδώ δεν συνάντησα ποτέκανέναν, θα πει. Θα πει,κανένας δ...
ΚΑΡΔΙΕΣ ΑΛΟΓΩΝΚι εκεί που η νύχτα αρέσκεται στη σωστή ώρα–σ' εκείνη δηλαδή που χώνει στα σχήματα το δόντι της–Φυτρώνει στον τοίχο ένα χερούλιΚαι τότε η τύχη ευνοεί τους τολμηρούςΠερνούν ζωηρά ασθενοφόραΜαζεύουν αυτούς με τα κάρβουνα στα χέριαΚ...
ΡΕΚΒΙΕΜΑντί να δω κατάματατα φάλτσα της ζωήςπου κλίμακες ορίζουνκοίταζα προς την εύκολη πλευρά της, την ανέξοδη που θα μου χαριζότανμ' ένα αδιάφοροπολύ μικρό μου νεύμαΔεν ήμουνα και άδικος το ζήλεψα μία φοράκι έτσι περιστασιακά ηδύς την άφηνα α...
POST ITΓράφω:«Παυσίπονα, ψωμί,να μην ξεχάσω»Όταν από το σπήλαιο προβάλωακόμα αν τότεο πόνος, το ψωμί,και δεναντί αυτών,δαγκωματιές και ρύποι,ακόμα αν τότε,ο πόνος, η πείνα,ενόσω εκ της κάμαρης της διπλανής,όχι της μητέρας η φωνή,όχι ο καθησυχασ...
ΕκείΝα μην ακούγεται τίποταΑπό τη μια άκρη του τόπου ως την άλληΟι φωνές ας σωπάσουνΟι ήχοι της ζωής ας πάψουνΝα μην είναι ζωντανός ΘεόςΝεκρός άνθρωποςΝα κυλήσει η αιώνια στιγμήΝα τεθεί η παντοτινή ερώτησηΤου θανάτου που επιλέξαμε η υποβλητική ...
ΕπιθυμίαΉθελε τόσο να βρει τη λήθη.Συχνά έψαχνε απεγνωσμένα σε παλιάσεντούκια και σκονισμένα χαρτόκουτασε βιβλία δερματόδετα φιλοσοφίαςσε βιβλιοθήκες εθνικές και σε μουσεία.Ζωγράφιζε τις νύχτες στο χώμα χάρτεςτην ακριβή θέση του θησαυρού να εντ...
