Συν-ομιλία«Μα αν έφευγες δεν θ' άκουγες της κουκουβάγιας το σοφό τραγούδι.Ούτε το φως στα μάτια της θα αντίκριζες αν έφευγες. Πάντα να ξέρεις στην υπομονή φωλιάζει η γνώση.Να βλέπεις μέσα όχι απέξω.Να ακούς τη μελωδία που δομεί τη λέξη.Τον ήχο που πυ...
Exempla De Poetastri Phobia• φοβάταιΤα σκοτεινά υπόγειαΤο τελευταίοΑκριβώς πάνω από το μηχανοστάσιοΚατάστρωμα των πλοίωνΠου κάνουν ότι τάχα ταξιδεύουνΑλλά πηγαίνουν μόνοΣτυλίδα Γαλαξίδι ΩρωπόΚαι ύστερα πάλι πίσω• φοβάταιΤις κατώτερες σκέψεις των ανθρ...
(Ξ)ΕΠΕΣΕ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΑπό τα χειμερινά στα θερινάκαι πάλι πίσωΦοβάμαι ότι χάσαμε αυτό το κάτιστο δρόμο.Αν ο κόσμος φτιάχτηκε για εποχές τέσσερις,ξοδέψαμε πολλούς σπόρους στα χιόνιακαι μάταια αδειάσαμε τους σιτοβολώνες.Κι ας φώναζαν οι αρχηγέτες συνθήμ...
Η ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣΑπ' την βεράντα ακούγονται οι καμπάνες του Αγίου Νικολάου - μαχαίρια πουκόβουν στη μέση το απόγευμα.Στο μέτωπο λίγες σταγόνες ιδρώτα,σαν κουρασμένο νερό ξεκουράζονταιστα ματόκλαδα και κάπου κάπου ένατζιτζίκι τραγουδάει στα...
ΕΜΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΕΤΕΙΩΝ ΤΟΥ Εμείς που ζήσαμε παιδιά σε ολάκερη πατρίδα. Εμείς που προλάβαμε και ναυλώσαμεταξίδι οριζόντων στoυ Βορρά τις θάλασσες. Εμείς που γεννηθήκαμε και περπατήσαμε σεκρύσταλλα νερά και ρίμες περιβόλια, μα βαδίζο...
Χαμένο στυλόΕίχε ξημερώσει με τη λάμπα για ήλιοΌπως και τώρα, όπως και σαράντα χρόνιαΝτύθηκε την υπομονή και ξεκίνησεΠριν η πλατεία αγριέψει σαν ξυπνήσει η ΟμόνοιαΝα δει στο Μέτσοβο καρδιογράφημα τριγύρω.Είχαν πάρει σύννεφο απ' τα βουνά τα μάτια τουΚ...
Η θαλπωρή της κρύας θάλασσαςΗ θάλασσα σήμερα είναι μια βουτιά Κασάτα,θαλπωρή ωραίου παγωτού πουσε κρυσταλλώνει,με μια διαφάνεια αμέτρητου βυθούπου συλλαβίζεις τις πέτρες τουμία προς μίαόπως κομματάκια φρούτου.Δεν είναι που το αλλιώς είναι έτσι,αλλά π...
ΔιαρκείΌσο διαρκεί ένα τραγούδι έκανεμέσα στον ήλιο χειρουργείομε οκτώ φιάλες αίμα.Προκειμένου καύσωνος η ψυχήλιγόστεψε.Άδειο δοχείο το κορμίφτάνει τα όρια της τήξης,γίνεται εύπλαστοκερί ή ζυμάριγια τα το πλάσειςκαι να το σχηματίζειςεκ νέου.Οι ...
Δεν είναι οντάς ο τόποςνα στον ορίζουν με τις ώρες τουςνα τον διαγράφουν, να στον πατούν.Σου δείχνει ένας, «ο τόπος σουείναι ίσαμε εδώ, άλλο δεν κρίνω!»Φαρόπλοια οι τόποι, ξενυχτούνΜάνες, χωρίς δακτυλήθρα, κεντούνράβοντας καρδιές, νεφρά, σύννεφα ...
Ερωτική οφειλή Ήταν στην αρχή τα φιλιά λυτρωτικά,η μόνη λύση να εισέλθουν τα ερωτικά συμπλέγματα στις μανιώδεις γ-ραφέςΜα καταλάβαινες πως εκβίαζαν την κατάστασηΣυσπάστηκα, με σωστή κραυγή, καθαρήανάμεσα στα υγρά σου μέληκι ακινητοποίησα μια φλόγα στ...
ΤΥΦΛΟ ΣΗΜΕΙΟΜάτια που έπεσαν επάνω σουΚαι χτύπησανΣε ένα μπαρ, σε μια γωνιά του δρόμουΜε τη μεγάλη σκάλα Μπήκαν στην πορεία σουΈνα να γίνουνεΚορμιά και λαμαρίνεςΠου στύλωσαν τα πόδιαΚαι δε φύγανε απ' τη ζωή σουΌσο και να κοιτάνε δεξιά κι αριστερά Ένα...
Η καταδίκη και η απελευθέρωση του ποιήματοςΔεν υπάρχει άλλος τρόπος να ελευθερώσεις το ποίημα από το να το φυλακίσειςμέσα στο αμετάβλητο του βιβλίου.Την ώρα που το ποίημα τυπώνεται, καταδικάζεται και ταυτόχρονα απελευθερώνεται.Με το αμετάκλητο της σε...
Η σιδερένια εξώπορταΒγαίνω πάντοτε με δισταγμό από την πρώτη πόρταΚατεβαίνω τα σκαλιά, δεν κοιτάζω στην διπλανή αυλή τους γείτονες, συνήθως βαριέμαι τα τυπικάΚαλημερίζω την ελιά, περνάω δίπλα από τις τριανταφυλλιές,φτάνω στη βερικοκιά Μάταια νε...
Χαϊκού του ξημερώματος(ή της προδοσίας)I Είσαι το φως Του. Ξημερώνεις και λαλεί Το κοκοράκι. II Να ξημερώνει Κι ο αλέκτωρ να ποθεί Να σε ξεχάσω. III Τα πετεινάρια Στο αίμα μου θα πνίξω Να σιγήσουν τρις.*Απειλητικά ΧαϊκούΙ Θα' μαι το ρίγος που θ...
I can't breathe/Χωρίς ΑνάσαΑυτός δεν είναι ο κόσμος μουΆλλαξε και τώρα πνίγεται στην ματαιότηταΑυτοί δεν είναι οι δρόμοι μουΤους διασχίσατε και τώρα έχασαν πια τον προορισμό τους.Κι όχι δεν τις ξέρω πια αυτές τις νύχτεςΠου μας σημάδεψαν τόσο βαθιάΜέχ...
Τα σχολεία είναι έξι μήνεςκλειστά. Τα παιδιά μου στο κλειστόδωμάτιο σταματάνε να παίζουνε πόλεμοτην ώρα του φαγητού. Tα κεφάλια τους μεγαλώνουν επικίνδυναχωρίς ισόβια μόρφωση.Λένε τα σχολεία θα ανοίξουν την επόμενη εβδομάδααπ...
Θολό τοπίο αντικρίζω κάθε πρωινόόταν ανοίγω τα ματόφυλλα αράθυμαμέσα απ' το σκοτάδι βλέπω φωςμα είμαι εκεί αέναα στο ζόφοςΜικρές ακτίνες το σκίζουν από φως δόσεις ευτυχίας, ευθυμίας;Δεν γνωρίζωτο περίκλειστο αυτό καβούκιδεν έχει ορίζοντα κανέναν μόνο...
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ Ακριβώς απέναντί της με βρίσκουν οι τουρίστες Στο ύψωμα με το αποξηραμένο άρμα των πορτοκαλιών Με αναγνωρίζουν από τα χέρια Πολλά χέρια πια προσθετικά όσα τα χρόνια που μας αφαιρούν Προεκτείνονται τόσο πολύ προς το μέρος...
ΧΑΜΗΛΟΦΩΝΩΣΔιότι είσαι το πρώτο εφετεινό χελιδόνι που μπήκε απ' τοφεγγίτη έκαμε τρεις γύρους στο ταβάνι και ήσουνκατόπιν όλα τα χελιδόνιαΔιότι είσαι μια μεριά ήρεμης τής θάλασσας όπου το κύμαΚόβει κομμάτια το φεγγάρι και το ρίχνει στην ψιλή άμμ...
