Η ποίηση είναι κώδικας ζωής, είναι ο τρόπος που περιγράφεται, ο τόπος και ο χρόνος βιωμένος. Ο τόπος που έζησε,που ασκήθηκε, που έπαθε, που έμαθε τον κόσμο ο ποιητής, είναι από τα κυρίαρχα της ποίησης του. Το Culture Bouk και το Γραφείο Ποίησης, στο πλαίσιο της αρχειακής καταγραφής των σύγχρονων ποιητών και ποιητριών στον " Τόπο των ποιητών " καταγράφει σε πρώτο επίπεδο το πως και το γιατί ο τόπος γονιμοποιεί το δημιούργημά του.
Ο τόπος των ποιητών είναι η πατρίδα της γραφής τους. Εσάς πώς επηρέασε την γραφή σας ο τόπος σας;
H αληθινή πατρίδα μας είναι τα παιδικά μας χρόνια (Roland Barthes). Αυτό που είμαστε, κι αυτό που γινόμαστε διαρκώς, μέχρι να κλείσει ο κύκλος της ζωής, είναι το προϊόν ή το αποτέλεσμα των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας μας (Sigmund Freud). Με δεδομένες αυτές τις δύο μεγάλες αλήθειες, και επειδή τα πρώτα χρόνια της ζωής μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον γενέθλιο τόπο, ναι μπορώ να πω ότι και πατρίδα όλης της ποιητικής μου προσπάθειας, της γραφής μου, είναι ο τόπος που είδα το πρώτο φως, εκεί που ακούστηκε το πρώτο μου κλάμα της ζωής! Από εκεί εκπορεύονται όλες οι ευλογίες, όλα τα θαύματα! Από την Λιθαριά της Πέλλας δηλαδή, και από το όρος Πάικο. Εκεί επιστρέφω διαρκώς, για να αντλήσω δύναμη, να πάρω χώμα, νερό και ρίγος για τα ποιήματα μου. Και παραφράζοντας εκείνο το περίφημο· «είμαι ένας άνθρωπος που έρχεται συνέχεια από τον Πύργο» (Τάκης Σινόπουλος (Νυχτολόγιο), λέω πάντα πως: «Είμαι ένας άνθρωπος -το παιδί- που έρχεται διαρκώς από τη Λιθαριά!». Κάπως έτσι γράφτηκαν και οι παρακάτω στίχοι: