Η ποίηση είναι κώδικας ζωής, είναι ο τρόπος που περιγράφεται, ο τόπος και ο χρόνος βιωμένος. Ο τόπος που έζησε,που ασκήθηκε, που έπαθε, που έμαθε τον κόσμο ο ποιητής, είναι από τα κυρίαρχα της ποίησης του. Το Culture Bouk και το Γραφείο Ποίησης, στο πλαίσιο της αρχειακής καταγραφής των σύγχρονων ποιητών και ποιητριών στον " Τόπο των ποιητών " καταγράφει σε πρώτο επίπεδο το πως και το γιατί ο τόπος γονιμοποιεί το δημιούργημά του.
Όσο γνωρίζω την πόλη τόσο και την μιλάω, γίνεται όλο και πιο πολύ η γλώσσα μου.
Σκέψεις και στίχοι σας για την Ελλάδα μέσα στον κόσμο σήμερα.
ΕΠΕΤΕΙΟΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ
να 'ξερες γιατί το τζάκισες το χέρι σου
(Ντίνος Χριστιανόπουλος)
«Χρόνια πολλά» ακούγονται από παντού,
γραβάτες στο σεργιάνι
κι ούτε ένα μανίκι αδειανό,
στη μνήμη του χεριού
του έρμου Μακρυγιάννη.
*
ΘΛΙΒΕΡΟΣ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΚΤΟΣ ΘΙΑΣΟΣ ΣΚΙΩΝ
Άλλους με βελόνα αιχμηρή
άλλους με κάγκελο βαρύ
άλλους με καφενείο, γήπεδο, τιβί
μας σταύρωσαν,
μας κάρφωσαν φιγούρες στο πανί.
*
ΑΠΟΜΑΧΟΣ ΧΟΡΟΣ
Σηκώθηκε βαρύς,
άπλωσε τα χέρια του σε σταυρό
κι ούτε ένας μες στο μαγαζί
δεν κοίταξε τη μεγάλη του κοιλιά
κι ούτε ένας δεν κόλλησε τα μάτια στο πουκάμισο,
που δεν τα κατάφερνε να χωθεί ατσαλάκωτο στο παντελόνι.
Όρθωσε το αφρόντιστο σώμα του,
χαρακιές στο μέτωπο τα χρόνια,
φλεβίτσες κόκκινες στα μάγουλα οι φίλοι
κι όλοι του οι έρωτες,
βερνίκι αστραφτερό στα μαύρα του λουστρίνια.
Ούτε μια φορά, σε όλο τον χορό, δεν χαμογέλασε.
Ούτε μια φορά δεν σπίθισαν τα θολά του μάτια.
Χόρευε αργά,
είχε ψηλά το κεφάλι,
απλωμένα τα χέρια˙
ένα βουβό,
περιστρεφόμενο
εν τούτω νίκα
νικημένο.