Η ποίηση είναι κώδικας ζωής, είναι ο τρόπος που περιγράφεται, ο τόπος και ο χρόνος βιωμένος. Ο τόπος που έζησε,που ασκήθηκε, που έπαθε, που έμαθε τον κόσμο ο ποιητής, είναι από τα κυρίαρχα της ποίησης του. Το Culture Bouk και το Γραφείο Ποίησης, στο πλαίσιο της αρχειακής καταγραφής των σύγχρονων ποιητών και ποιητριών στον " Τόπο των ποιητών " καταγράφει σε πρώτο επίπεδο το πως και το γιατί ο τόπος γονιμοποιεί το δημιούργημά του.
Ο τόπος των ποιητών είναι η πατρίδα της γραφής τους. Εσάς πώς επηρέασε την γραφή σας ο τόπος σας;
Είναι παράξενο πώς ο γενέθλιος τόπος δένεται μαζί μας, ακόμα κι αν εμείς απομακρυνόμαστε απ' αυτόν. Είναι δική του η απόφαση να μας ακολουθεί, ακόμα κι όταν εμείς μακριά του πορευόμαστε, άλλες πατρίδες βρίσκουμε, και αυτόν τον αρχικό τόπο της γέννησής μας τον κρατάμε, θαρρούμε, μόνο μέσα σε παλιές, γκρίζες από τον χρόνο φωτογραφίες. Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, κι έζησα εκεί τα πρώτα μου χρόνια (μόλις επτά) πριν με τραβήξει στην αγκαλιά της η Αθήνα, η μαγική Κυψέλη της δεκαετίας του '60. Από εκεί έχω τις πιο σημαντικές αναμνήσεις μου, μέχρι που πρόδωσα κι αυτή τη νέα πατρίδα για άλλους τόπους. Κι όμως, κάθε που θέλω να γράψω κάτι πολύ δικό μου, έρχεται απρόσμενα και με βρίσκει σαν αόριστη αίσθηση (γεύση ή μυρωδιά, άγγιγμα οπωσδήποτε) η παλιά παραλία της Θεσσαλονίκης, οι παγωμένοι δρόμοι της τις μέρες του χειμώνα, το χοντρό γκαρσόνι στο «Όλυμπος-Νάουσα», η ρόδα στην Έκθεση, η θάλασσα, αχ η θάλασσα – πόσο μου έλειψε στις ανηφόρες της Κυψέλης! Γι' αυτό και όταν με ρωτούν από πού έρχομαι, απαντώ: από τη Σαλονίκη. Κι ας μην είναι η καταγωγή μου από εκεί. Και όταν, όπως τώρα, με ρωτούν για την πατρίδα της γραφής μου, θέλω να πω: πατρίδα μου είναι εκεί που ακούμπησαν τα πρώτα μου τα χρόνια. Κι ας ήταν τόσο λίγα.