Ο τόπος των ποιητών είναι η πατρίδα της γραφής τους. Εσάς πώς επηρέασε την γραφή σας ο τόπος σας;

Γεννήθηκα σε ένα παραδεισένιο μέρος, στην Αμμόχωστο της Κύπρου, το 1967 κι έγινα πρόσφυγας το 1974. Αυτές είναι οι συντεταγμένες της ζωής μου: Δύο πραξικοπήματα, μια εισβολή, ένα μοιρασμένο νησί, μια πόλη φάντασμα. Η μοίρα του τόπου μου μέσα στους αιώνες είναι η γραφή μου, η Κύπρος είναι ο λόγος για όσα εκφράζω ποιητικά, οι ιστορίες των ανθρώπων της, η τραγουδιστή λαλιά τους, το κουρασμένο χαμόγελο στα χείλη, η υπομονή και η σιωπή τους. Υπάρχει μια συνεχής αναζήτηση της πατρίδας, μια οδυνηρή παρουσία του παρελθόντος, η συνειδητοποίηση του μάταιου ή του ανέφικτου, ο πόνος για τη χαμένη ευτυχία, ο αμείλικτος χρόνος της λήθης.


Σκέψεις και στίχοι σας για την Κύπρο μέσα στον κόσμο σήμερα.

(από την ποιητική σύνθεση «Αειθαλής Θάλασσα», Μελάνι 2017)

ΑΠΟΔΗΜΙΑ

Κατηφορίζουνε οι άνθρωποι
σαν τα ποτάμια προς τη θάλασσα
Φωνές κυλούν μαζί τους ακατάλυτες
βότσαλα και κλαδιά
τα σπίτια τους δεμένα
στις σωσίβιες σκέψεις
επιπλέουν
μια ιστορία επιστροφής
επιστροφή δεν έχει

Κατηφορίζουνε οι άνθρωποι
μαζί με τους χείμαρρους
των ζεστών ονείρων τους
θαλασσοδέρνονται
κουφάρια μέλλοντος αιώνος
πλάι στους αμφορείς
της αιωνίου κολάσεως
θαλασσοπνίγονται

Οι άνθρωποι μπαίνουν αμίλητοι
σε μια πινακοθήκη ζώντων εκθεμάτων
ή ένα μουσείο αποδημίας
Οι άνθρωποι μπαίνουν αγέλαστοι
σε μια βαρκούλα ή ένα ναυάγιο
τους εκλεκτούς θαμώνες των χρωμάτων υποδύονται
τους υψηλούς προσκεκλημένους των κυμάτων

Κρατούν στο χέρι το ποτό της ιστορίας
και διατρέχουν τις εξόδους σαστισμένοι
κραδαίνοντας τους οδηγούς και τις βιογραφίες
στους ώμους τα παιδιά και το νεκρό πατέρα τους
Με δέος παρακολουθούν μια γέννηση
ένα χορό ή ένα θάνατο
ύστερα σμίγουν άγρια με το πλήθος
σε μια επανάσταση εκ του μακρόθεν
συνομιλούν τηλεπαθητικά στις γκρίζες ζώνες
φωνάζουν σιωπηλά συνθήματα
φέρνουν μαζί το σώμα τους ψηφιακό

Τυχαίνει βέβαια κάποιοι χωρίς απώλειες
να βγαίνουν από τα πεδία σώοι
να φεύγουν κάθε που βραδιάζει
Δεν με φοβίζει το σκοτάδι στο μουσείο
αντίθετα το απολαμβάνω καθώς κι άλλες γυναίκες
του νησιού έρχονται να με συνοδέψουν
η Ουρανία από Καρπάσι
η Ουμ Χαράμ από το Κίτιο
η Αροδαφνούσα απ΄την Καντάρα
η Παναγιά η Κανακαριά η Αφέντρικα
«Θα πάμε;» με ρωτούν
«Μα ήδη φτάσαμε» απαντώ