Ο τόπος των ποιητών είναι η πατρίδα της γραφής τους . Εσάς πώς επηρέασε την γραφή σας ο τόπος σας;

Ο γενέθλιος τόπος ως νοσταλγία, μνήμη και πηγή έμπνευσης με διαπερνάει , με καθορίζει και τροφοδοτώντας τη φαντασία σμιλεύει το έργο μου. Στη δεύτερη ποιητική συλλογή μου που έχει τον τίτλο ΄΄Οι δρόμοι της Φαϋττού΄΄ ( Φαϋττός είναι το αρχαίο όνομα του χωριού μου στη Θεσσαλία, που σήμερα λέγεται Ζάρκο) αυτό γίνεται φανερό. Είναι η διαδρομή των δικών μου από τα βουνά και τον κάμπο της Θεσσαλίας στην προσφυγική Νέα Ιωνία , όπου γεννήθηκα .
Οι τόποι αυτοί με έχουν καθορίσει και είναι αυτοί που με την ιστορία τους περνάνε και ξαναπερνάνε μέσα από τα ποιήματά μου. Και κάθε φορά με καινούριο τρόπο, καθώς ωριμάζω βλέποντας τα πράγματα που μέσα τους ζυμώθηκα και πόνεσα και μάτωσα. Τα πράγματα, ο τόπος μου κι η ιστορία του. Μέσα σ` αυτά ζουν και ανασαίνουν οι λέξεις μου.

Σκέψεις και στίχοι σας για την Ελλάδα μέσα στον σημερινό κόσμο.

Στο ποίημά μου ΄΄Οι Σφουγγαράδες της Λεύκης΄΄ υπάρχουν οι εξής δύο καταληκτικοί στίχοι. ΄΄Ναι αυτός ήταν ο τόπος μου/ κι οι άνθρωποί του σκληρό είχαν στο πρόσωπο το σημάδι της θάλασσας.΄΄ Σκληρή ζωή, πικρό το ψωμί και γλυφό το νερό . Η ζωή μας . Μα είχε πλούτο ψυχής. Τι ήταν αυτό που έγινε τα τελευταία χρόνια ; Και χάσαμε τον εαυτό μας, την ταυτότητά μας. Σε πιο πρόσφατη συλλογή μου , με τον τίτλο ΄΄Πόλεως Άκος΄΄ γράφω για την Πολιτεία μας των τελευταίων χρόνων. ΄΄Λάμψεις τρεμάμενες φωτίζουν τον Χειμώνα/ της πόλης που είναι από γυαλί, ενδοτική./ Ο ποιητής , ομοίωση και εικόνα/.