Ο τόπος των ποιητών είναι η πατρίδα της γραφής τους. Εσάς πώς επηρέασε την γραφή σας ο τόπος σας; 

Άρχισα να γράφω συνειδητά όταν είχα ήδη μετοικίσει στην Γερμανία. Δίγλωσσος στην καθημερινότητά μου αλλά αποφασισμένος να συνεχίσω να γράφω στην μητρική μου γλώσσα, παρά τις συνθήκες που δεν ευνοούσαν κάτι τέτοιο, διαπιστώνω μέσα στο πέρασμα του χρόνου πως αυτό με έσωσε από το να μην χάσω τις ρίζες μου, αυτή την πρώτη μαγιά βιωμάτων που όρισαν κάποτε να εκφραστώ με την ποίηση. Είναι παράξενο, πως με τον καιρό, ενώ στην καθομιλουμένη, ξεχνώ διάφορες ελληνικές λέξεις, όταν γράφω αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Φυσικά η αναγνωστική μου προσκόλληση σε ελληνόγλωσσα βιβλία βοήθησε στο να μην χάσω την επαφή με την λογοτεχνική τουλάχιστον γλώσσα. Το περιβάλλον επηρεάζει τον τρόπο που γράφει κανείς. Νομίζω πως αλλιώς θα έγραφα αν ζούσα στην Αθήνα. Υπάρχει όμως και κάτι θετικό που σου προσφέρει η απόσταση, ζώντας πάνω από είκοσι χρόνια στο εξωτερικό: να παρατηρείς με πιο ψύχραιμο και αποστασιοποιημένο μάτι τα δρώμενα της χώρας σου. Δεν έπαψε ποτέ να με απασχολούν αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα. Το ότι εκδίδω τα βιβλία μου εκεί είναι μια συνειδητή απόφαση να μην χάσω αυτές τις ρίζες που προανέφερα.


Σκέψεις και στίχοι σας για την Ελλάδα μέσα στον κόσμο σήμερα.

Στο τελευταίο μου βιβλίο, τον άνθρωπο τανκ, έγραψα ένα ποίημα για την γενιά μου με τίτλο

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΥΑΛΑ:

παπαγαλίες
και φτηνά στιχάκια
σε σχολεία, έδρανα
και παρακλήσεις

τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου
δεν τα έφαγε η ξενιτιά
αλλά οι υποκλίσεις

βολεμένοι όλοι σε μια ζωή
από δεύτερο χέρι
στέκω αμήχανος
χωρίς πια να ξέρω
ναι, χωρίς πια να ξέρω