Ο τόπος των ποιητών

Η ποίηση είναι κώδικας ζωής, είναι ο τρόπος που περιγράφεται, ο τόπος και ο χρόνος βιωμένος. Ο τόπος που έζησε,που ασκήθηκε, που έπαθε, που έμαθε τον κόσμο ο ποιητής, είναι από τα κυρίαρχα της ποίησης του. Το Culture Bouk και το Γραφείο Ποίησης, στο πλαίσιο της αρχειακής καταγραφής των σύγχρονων ποιητών και ποιητριών στον " Τόπο των ποιητών " καταγράφει σε πρώτο επίπεδο το πως και το γιατί ο τόπος γονιμοποιεί το δημιούργημά του.

9-Γυναίκα με καπέλο, 50Χ35 εκ., ακρυλικό σε καμβά

27-Κατασκευή σε πλεξιγκλας ΙΙ, 24Χ24Χ10 εκ.

26-Κατασκευή σε πλεξιγκλας, 24Χ23Χ10 εκ.

25-Ενσυναίσθηση, 50Χ35 εκ. κάρβουνο σε χαρτί

24-Ύπαρξη, 50Χ35 εκ. κάρβουνο σε χαρτί

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΪΤΑΤΖΗ-ΧΟΥΛΙΟΥΜΗ

kaitatzi-xoulioumi


Ο τόπος των ποιητών είναι η πατρίδα της γραφής τους. Εσάς πώς επηρέασε την γραφή σας ο τόπoς σας;


Ο γενέθλιος τόπος μου, το Λιβαδοχώρι Σερρών είναι σε κάμπο παρόχθιο του Στρυμόνα περιτριγυρισμένο από βουνά. Παιδιά πηγαίναμε βόλτες στο ανάχωμα, βουτούσαμε στο ποτάμι, νίβαμε το πρόσωπο, τα μεσημέρια κοιμόμασταν κάτω από τη σκιά της λεύκας με το θρόισμα των φύλλων να μας νανουρίζει. Έτσι η φύση, το ποτάμι, τα βουνά και κυρίως τα δέντρα επανέρχονται με διάφορους συμβολισμούς στη γραφή μου. Ωστόσο καθώς έζησα και ρίζωσα για πολλά χρόνια στην Ουψάλα που τη νιώθω δεύτερη πατρίδα μου, τα βιώματα και οι εμπειρίες εκεί μαζί με τους ανθρώπους και πολιτισμούς από όλες τις γωνιές της γης που με άγγιξαν και εδραίωσαν την κοσμοθεώρησή μου με κάνουν να αισθάνομαι πρωτίστως πολίτης του κόσμου. Έτσι προέκυψε το ποίημα μου "Πατρίδα μου η αγάπη//πατρίδα μου ο κόσμος/πατρίδα μου η αγάπη".

Και βέβαια ο τόπος μου είναι η γλώσσα μου, οι λέξεις που με κατοικούν, πατρίδα μου οι λέξεις...


Σκέψεις ή στίχοι σας για την Ελλάδα μέσα στον κόσμο σήμερα.

Νομίζω πως το ακόλουθο ποίημα μου αφορά στο ερώτημα.

Ο ΤΥΜΒΟΣ*

Καταβύθιση αιώνων εγείρεται μυστηριακά
Επικαλύπτουν πολυεπίπεδα νεφελώματα
Ο Λέων έκπτωτος μετοίκησε παρόχθια
Σε κατατονία οι ενταφιασμένοι ένοικοι
Μηρυκάζουν μνήμη στα οστέινα στόματα
Σφαλιστές αχιβάδες τα άσαρκα χείλη
Φυλάγουν καλά τα αρχαία φωνήματα
Οι κόγχες αόμματες γομωμένες φως
Αναμοχλεύουν ανάκτηση ταυτότητας
Οι σφίγγες σιωπούν αινιγματικά
Η κεφαλή αστράφτει παρακείμενη
Το πρόσωπο δύσθυμο μειδιά ενορμήσεις
Καρυάτιδες υποβαστάζουν το εποικοδόμημα
Η Περσεφόνη καθηλωμένη στο δάπεδο
Σκηνοθετεί διαφυγή απ' τον Άδη
Ο Τύμβος κοσμικού Όλου απείκασμα
Ορθώνεται να αναλάμψει στα πέρατα
Τόπους ανοίκειους λαμπρύνουν σπαράγματα
Φτερούγες διάσπαρτες οι Έλληνες
Η έλευση θάμβους σε αργία αναμένει
Όλα σιγούν εκκωφαντικά ηχούν ακατάληπτα

Για να μιλήσεις χρειάζονται ώτα ευήκοα
Για να δεις θέλει να εγκύψεις στα σκότη
Γερό πάτημα να προσπελάσεις την Πύλη

Μύστες ανιχνεύουν μηνύματα

Τας θύρας, τας θύρας' εν σοφία...


* "κι ο λόφος πήρε να μιλά...", συλλογικό, 2019, έκδοση Συνδέσμου Φιλολόγων Σερρών
MYRTO CHMIELEWSKI
ΠΑΝΟΣ ΣΤΑΘΟΓΙΑΝΝΗΣ
 

ΣΧΟΛΙΑ

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Γίνετε ο πρώτος που θα υποβάλει ένα σχόλιο
Guest
Τρίτη, 30 Μαϊος 2023

Captcha Image

Υποστηρικτές

Για να λαμβάνετε ενημέρωσεις, για όλες τις δράσεις του Culture Book, εγγραφείτε στο newsletter μας

Please enable the javascript to submit this form


© 2015 - 2020 Γραφείον Ποιήσεως. All Rights Reserved