Στο πλαίσιο της παγκόσμιας ημέρας ποίησης το Γραφείον Ποιήσεως παρουσιάζει την ενότητα «Σύγχρονοι Έλληνες ποιητές και Ελληνίδες ποιήτριες αυτοανθολογούνται» σε μια προσπάθεια να παρουσιαστεί η σύγχρονη ελληνική ποίηση με ανέκδοτα ποιήματα.
Μετά την άνοιξη (επιτύμβιο)
Αιχμάλωτοι του χρόνου, κρυμμένοι στα επύλλια
και σε καιρό που μοιάζει τον αλεξανδρινό.
Διαβάτη, σαν περάσεις, ν' αφήσεις βουκαμβίλια
σ' ήδη νεκρούς που γνέφουν στο κοσμικό κενό…
(άνοιξη καραντίνας)
*
Διαφωτισμός
Τα φώτα! Τα φώτα! Φωτίστε τη χώρα,
μη μείνει κανένας αφώτιστος πια!
Ζωή μου, μη στέκεις! Καιρέ μου, προχώρα
να βάλεις ό,τι έλαμπε χθες σε κουτιά,
βαθιά στων αιώνων την άχρωμη κρύπτη,
αυτή που το φως προτιμά ν' αποκρύπτει.
Θάνος Γιαννούδης: Γεννήθηκε το 1990 στη Θεσσαλονίκη, κατοικεί στην Αθήνα (με σημαντικά διαλείμματα Θεσσαλονίκης). Φιλόλογος, με μεταπτυχιακό στη Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία. Στα 19 του εγκατέλειψε για πάντα τον ελεύθερο στίχο και τη μοντέρνα περί τέχνης θεώρηση. Μέλος αρχικά της ανθολογίας των Νέων Ήχων στο Παμπάλαιο Νερό και κατόπιν συνιδρυτής από το 2021 της έμμετρης πρωτοβουλίας Κανονική Ποίηση. Γράφει ποιήματα, στίχους, άρθρα και δοκίμια για καλλιτεχνικά, περιβαλλοντικά και κοινωνικά ζητήματα, δραστήριος κοινωνικά στο χώρο της Πολιτικής Οικολογίας. Το 2019 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή Του Ουρανού και της Γης, ενώ το καλοκαίρι του 2021 κυκλοφορεί το παρθενικό του μυθιστόρημα Το αιώνιο καλοκαίρι, αμφότερα από τις εκδόσεις Βακχικόν.