Ήχοι αποδόμησης

i.

Ονειρεύτηκα διάλογο με ηλικιωμένη γυναίκα:
‒ Από πού μπαίνω στο ποίημα
και πού θέλω να πάω; ρωτούσε
‒ Δεν είναι ποίηση αυτό, της απαντούσα

Τίποτα δεν είναι ποίηση

ii.

Κάθε που μπαίνει ο Μάρτης
μαζεύονται μέσα μου σωρό
οι χειμώνες

σουρουπώνει
μ' έναν τρόπο υποταγής

τρυπώνουν ήχοι από παράθυρα
και αφανείς ρωγμές

ή πιάνει βροχή μόνο
για να νοτίσει το χώμα
κι η άσφαλτος

iii.

Έρχεται κάθε τόσο και με πλακώνει
μια ανυποχώρητη πλήξη, βαριά
σαν γεράματα

Αρνούμαι να φορέσω σώμα, να κινήσω τα άκρα
Ακόμα κι η αναπνοή μοιάζει περιττή

Με πλακώνει κάθε τόσο μια παραίτηση
όμοια ύπνου
όπου τα μάτια κλείνουν, οι ήχοι σβήνουν ―
τίποτα δεν υπάρχει που να μπορεί
να με ταράξει

vi.

Πέφτει η νύχτα
και δεν ξημερώνει
παρά για να ζωντανέψουν οι νεκροί μας

ή για να ολοκληρώσω μια ανούσια συζήτηση
με κάποια υπέρβαρη κυρία
στην είσοδο της οικοδομής

Ο Γιώργος Σαράτσης γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1986 και κατάγεται από την πόλη της Ελασσόνας. Είναι γυμναστής, αφηγητής και ραδιοφωνικός παραγωγός. Κείμενά του δημοσιεύονται τακτικά στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Το 2012 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις "Φαρφουλάς" η πρώτη εκδοτική του απόπειρα. Διατηρεί το προσωπικό ιστολόγιο https://apotypoma.blogspot.com/