ΑΝΑΜΟΝΗ

Φόβος του ανθρώπου
κι εγώ παίγνιο
άθυρμα στα χέρια του.
Φύση ανελέητη του παντοδύναμου
να αρθρώνω την ύστατη κραυγή μου
και ψίθυρος να βγαίνει
ευτελισμού αποκύημα.
Απόσωσα να πνίγομαι
από τη φυσική ακολουθία των πραγμάτων
– ήρθα ως εδώ.
Εκούσια αναμονή του ατελεύτητου ονείρου
που κάποτε με στοίχειωνε.
Και τώρα καρτερία να ξανάρθει
κι εγώ να είμαι μέσα του
– τρόμος του άφευκτου στριφογυρίζει στο κεφάλι μου –

Κι αν…

Έκρυψα το κεφάλι στο κούφωμα μιας πόρτας,
μαζεύτηκα κι έγινα τόσος δα.

*

ΓΗΙΝΟ ΤΟΠΙΟ

Πότε γκρεμίσατε τα τείχη;
ρωτούσε κοιτάζοντας με απορία
κενό ένα τοπίο μπρος του

Έτσι έμεινε η πόλη ανοχύρωτη
διάσπαρτη όλη η ουσία της
του ανέμου όλα δοσμένα
χώμα μονάχα να πατούν τα πόδια μας
κι ένας απελπισμένος ουρανός
να ιχνοβατούμε

Η Διώνη Δημητριάδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1956. Σπούδασε Iστορία και Aρχαιολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Η εργογραφία της περιλαμβάνει πεζογραφία, ποίηση, δοκιμιογραφία και μεταφράσεις. Επιμελείται εκδόσεις και δημοσιεύει άρθρα κριτικής λογοτεχνίας στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο. Στο περιοδικό Οδός Πανός διατηρεί τη στήλη «Διαβάζοντας τους ποιητές – μικρά κριτικά σημειώματα». Μετέχει στη συντακτική επιτροπή του έντυπου λογοτεχνικού περιοδικού η «Καρυοθραύστις. Συντονίζει τη Λέσχη Ανάγνωσης της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αγίας Παρασκευής και διατηρεί στο διαδίκτυο το λογοτεχνικό ιστολόγιο «Με ανοιχτά βιβλία». Είναι μέλος του Κύκλου Ποιητών.