Το μάτι του Ώρου

1.

Κουφάρι:
λέξεις πετώντας αργά
και απαλά
προς του αέρα
την αρχάρια πλάνη.

Προς το ιώδες
της δύσης
με άδεια και μεγάλα
φτερά.


2.

Το ζαρκάδι
της γλώσσας που λέγεται.

Και η κατακόκκινη
δύση
της γλώσσας
που φλέγεται.


3.

Δεν είναι λιγότερο ένοχη
η ποίηση που γράφεται
απ' την ποίηση
που δεν γράφεται.

/ και ιδίως
για αυτό
που δεν γράφεται /


*


Tο σύμπαν τραγουδάει την αγάπη


Πνευστός
είναι
ο αληθινότερος θάνατος.
Δηλαδή
διάτρητος.

Διαμπερής
o αβέβαιος και
o άβατος:

η αλήθεια για την αλήθεια
είναι
ότι είναι
ένα
από τα λάθος επίθετα
της απόλαυσης
του
θανάτου.

Και η επανάληψη
που δεν θα σε σώσει.
/ δεν θα σε ενώσει /

Ούτε
με αυτό
που δεν έχεις
ούτε
με αυτό που ζητάς.

Αλλά
μ' αυτό που ξεχνάς
και
με αυτό
που εξέχεις.

Ο Δημήτρης Λεοντζάκος γεννήθηκε το 1974 στην Καβάλα. Σπούδασε μουσική. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Έχει εκδώσει τις συλλογές "Κόμικ" (Τα Τραμάκια, 2001), "Η Κίρκη ξαφνικά" (Μεταίχμιο, 2004), "Κινέζικα" (Νεφέλη, 2010), "Τα σκυλιά του Ακταίωνα" (Νεφέλη, 2014), "Τίγρεις σε ενυδρείο" (Σαιξπηρικόν, 2016), "Το μάτι και η νύχτα" (Νεφέλη, 2016), "Τοπία ξανά. Η αγάπη" (Νεφέλη, 2018), Περπατώντας Μερικά ποιήματα για το τίποτα (Υποκείμενο, 2020), Χλόη ή μιλώντας ακάταπαυστα σαν δέντρο (Κουκούτσι, 2020) . Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, έχουν φιλοξενηθεί σε ανθολογίες και συλλογικές εκδόσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.