Ο ΤΖΩΡΤΖ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

Πρέπει να έχω χαρά μεγάλη
που εργάζομαι σε κρίσης εποχές.

Είχε μεγάλο εστιατόριο στη Νέα Υόρκη ο θείος,
το πιο μεγάλο των Ελλήνων,
κι εγώ θα ήμουν άγγελος εξ ουρανού
σ' αυτή την επιχείρηση,
ο λυτρωτής του θείου και της θείας μου,
και θα τους μάγευα με τα θαλασσινά μου
και με τη μεσογειακή μου διατροφή
αλλά και με τ' άλλα πιάτα μου,
σαν νέα φεγγάρια λαμπερά,
αφού ακόμη κι η θεία δεν είχε μείνει ίδια,
και δεν έτρωγε το πρωί αγγουράκι και ντομάτες,
όπως κι ο θείος είχε πια
παρατήσει την τραγιάσκα.

Ήθελα να με πάρει ο θείος εκεί για να εργαστώ.

Κυρίως οι γυναίκες καθόριζαν εκεί
το καθεστώς της παραμονής
σε κάθε επιχείρηση,
και μίλησα γι' αυτό πάρα πολύ με τη θεία.
«Θα πας Γιώργο», μου έλεγε.

Ήλθε κάποτε και το χαρτί, το προσκλητήριο
για την περιπέτεια της σκυθρωπής μοίρας
και της ξενιτειάς,
αφού τους είχα κάνει και χάρες πολλές.

Πήγα κι έπλενα πιάτα.

«Τζωρτζ, κακώς σε πήρα»
μου λέει μια μέρα ο θείος.

*

ΚΡΥΦΕΣ ΜΑΤΙΕΣ

Και ρίχνει τις κρυφές ματιές του,
καθώς βαδίζει στον δρόμο των καφέ–
των καταστημάτων και των εστιατορίων,
ιδίως ρίχνει τις κρυφές ματιές του στα καφέ–
μήπως μας ιδεί εκεί σφηνωμένους,
μήπως τον χαιρετήσουμε,

να μπει κατόπιν ευτυχής στο μνήμα.

Δημήτρης Κονιδάρης (Κέρκυρα, 1945). Η μέχρι το 1995 ποιητική δουλειά του Δημήτρη Κονιδάρη είχε συγκεντρωθεί στον τόμο Οι συζητητές (εκδ. Έψιλον, 1995). Επίσης εξέδωσε: Τρεις βραχείες μονογραφίες (εκδ. Έψιλον, 1998), Δελτίο Κερκυραϊκής Βιβλιογραφίας [1990-1999], (εφημ. Ενημέρωση, 1999), Ανδρέας Κάλβος: Ωδαί / ωδές (πεζή απόδοση στην κοινή ελληνική, εκδ. Παπαζήσης, 2008) κ.ά. Τελευταία του βιβλία είναι: α) Ποιήματα 1981-2016 (συγκεντρωτική έκδοση), εκδ. Κουκκίδα, 2017, β) Με τις ευχές του Κάλβου (βιβλιοπαρουσιάσεις), Δημοσιεύματα Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών, 2019, και γ) Ανταύγεια χρόνων παιδικών και άλλα ποιήματα, εκδ. Ρώμη, 2020. Συνδιευθύνει το λογοτεχνικό περιοδικό Πόρφυρας και συμπεριλαμβάνεται στο ΛΕΞΙΚΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ / ΠΡΟΣΩΠΑ, ΕΡΓΑ, ΡΕΥΜΑΤΑ, ΟΡΟΙ / εκδ. Πατάκη, Αθήνα, 2007.