«ΑΠΛΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΒΛΑΒΗ»

Κοιτάζομαι
και ο καθρέφτης κλείνει
μαυρίζει, χάνεται, αρνείται
Θα σέρνομαι στους ειδικούς και είτε
θα έχω σημάδια ή χωρίς, πάλι θα γίνει

φωτιά μαύρη το μέσα μου και αίμα
όσο θα στάζει από το μάγουλό μου
θα πλύνω φάτσα και θα πω ένα καινούριο ψέμα
για το παιδί, για τους γονείς, για το καλό μου.

Κι αν θέλω να πληρώσει αυτός, δεν έχω ήχο
δεν έχω δύναμη, φωνή, ούτ' ένα στραβό στίχο
δεν θέλω αίμα στο αίμα μου, αλλά κάτι να μείνει
ένας λεκές στα μάτια μου, τυφλή δικαιοσύνη.

*

«ΓΛΩΣΣΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ»

Μπροστά της ο καθρέφτης - μόνιμη έμπνευση.
Απλώνει λίγη πούδρα του τριάντα
φοράει τα ψηλοτάκουνα επίθετα και βγαίνει,
αγκαλιά με τα θαυμαστικά ..

Είναι λαίμαργη με τις λέξεις.
Καμιά φορά , όταν τις πιρουνιάζει δυο- δυο,
καταπίνει και καμιά ωμή
-καμιά κόκκινη λέξη που σπαρταράει ..
Eίναι πικρή - την αναγουλιάζει.
Στο στομάχι της όμως
θα την φιλολογήσει και αυτήν ..

Ώσπου έρχεται το βράδυ
και ο οίστρος την κυριεύει ..
Τότε, αγκαλιά με το συναίσθημα
θα στείλουν στην αθανασία
έναν λεκέ στο σεντόνι τους.

Γεννήθηκα στα «Σέρρας» (όπως λέμε οι Σερραίοι την πόλη μας) και εργάζομαι εδώ. Είμαι εκπαιδευτικός και μητέρα τεσσάρων παιδιών. Εδώ και έξι χρόνια ασχολούμαι επίσημα με την ποίηση. Λέω επίσημα, γιατί οι μικρές «ιστορίες» που έγραφα, συγκεντρώθηκαν και τυπώθηκαν σε δυο συλλογές ποιημάτων: στα τέλη του 2017 εκδόθηκε η πρώτη μου συλλογή, με τίτλο "PASSATEMPO", από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη και πριν από ένα χρόνο οι «ΤΙΤΛΟΙ ΑΡΧΗΣ» η δεύτερη, σε συνεργασία με τις εκδόσεις «Βακχικόν». Τελευταία «πεζολογώ», ασχολούμαι δηλαδή και με το διήγημα, μετά από σεμινάρια δημιουργικής γραφής .