Στο πλαίσιο της παγκόσμιας ημέρας ποίησης το Γραφείον Ποιήσεως παρουσιάζει την ενότητα «Σύγχρονοι Έλληνες ποιητές και Ελληνίδες ποιήτριες αυτοανθολογούνται» σε μια προσπάθεια να παρουσιαστεί η σύγχρονη ελληνική ποίηση με ανέκδοτα ποιήματα.
Α΄
Είναι που με κρυφάκουσες
τις νύχτες•
Πάνω σε κείνο το κρεβάτι,
το πλεγμένο με τα φρύγανα των αγκαθιών,
τους ακρωτηριασμένους γρύλους,
τους βαλσαμωμένους χρυσοκάνθαρους
-'πα στις σφακομηλιές του Κάστρου-
τα λείψανα των Μαυρομιχαλαίων,
τις αραποσυκιές και τ' ασφοδίλια του Σεφέρη,
το φως του Ομήρου,
το αίμα των Πετρουλέων και των άλλων.
Β΄
Εδώ που κάποτε περπάτησαν οι μύστες
Που ο αέρας μυρίζει ίδια όπως ο φόβος του θανάτου
Στην άκρη του ρείθρου
Συνηθίσαμε την ανθρώπινη μοίρα
Την απελπιστικά σύντομη ζωή
Τη μυστική και ιδιόρρυθμη καθημερινή οδύνη
Κατατρεγμένοι κι αλαφροίσκιωτοι
Αποσβολωμένοι θεατές ενός σύμπαντος σε αποσύνθεση
Όπου όλα συνηγορούν υπέρ της κολάσεως
Διανύσαμε το μακρύ δρόμο των καλών προθέσεων
Για να βρεθούμε καθηλωμένοι σε τούτο το αξιολύπητο σημείο
Χωρίς αβεβαιότητες, χωρίς ερωτήσεις, χωρίς στοχασμό
Παρακολουθώντας ατάραχοι το παιδί που βασανίζει τη γάτα
Τον κόσμο που τελειώνει.
Η Αντωνία Μποτονάκη γεννήθηκε στα Λαμπιριανά Χανίων. Μετά το δημοτικό, μετοίκησΑΝ στα Χανιά. Από τα δεκαπέντε και για δέκα περίπου χρόνια ζΕΙ, εργάζεται και σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη (οδοντοτεχνίτρια, ηθοποιός, διαιτολόγος) Τα τελευταία χρόνια ζει στην Αθήνα. Το 2011 εκδίδει το μυθιστόρημα ''Αστο κι ας αποθάνει'' με τις εκδόσεις ''Ιβίσκος'' που κάνει τέσσερις εκδόσεις και συνεχίζει να κυκλοφορεί ως σήμερα. Το 2017 εκδίδει την ποιητική συλλογή ''Αγήτρα της σκιάς'' με τις εκδόσεις ''Ιωλκός'' και αποσπά το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενης της ποίησης ''ΖΑΝ ΜΩΡΕΑΣ'' Το 2018 κυκλοφορεί το''Τέρμα θεού'' με τις εκδόσεις Γαβριηλίδης και αποσπά την υποψηφιότητα για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης.