Οι ποιητές αυτοανθολογούνται

Στο πλαίσιο της παγκόσμιας ημέρας ποίησης το Γραφείον Ποιήσεως παρουσιάζει την ενότητα «Σύγχρονοι Έλληνες ποιητές και Ελληνίδες ποιήτριες αυτοανθολογούνται» σε μια προσπάθεια να παρουσιαστεί η σύγχρονη ελληνική ποίηση με ανέκδοτα ποιήματα.

9-Γυναίκα με καπέλο, 50Χ35 εκ., ακρυλικό σε καμβά

27-Κατασκευή σε πλεξιγκλας ΙΙ, 24Χ24Χ10 εκ.

26-Κατασκευή σε πλεξιγκλας, 24Χ23Χ10 εκ.

25-Ενσυναίσθηση, 50Χ35 εκ. κάρβουνο σε χαρτί

24-Ύπαρξη, 50Χ35 εκ. κάρβουνο σε χαρτί

Έστα Ράζου - Δυο ανέκδοτα ποιήματα

portrait-RAZOU
Να κρεμιέμαι πάνω σουκαι να βυθίζεσαικι όλα τα σύμπαντα να' ναι παρόνταεκεί́ που αγγίξαμε το νερό́, το χώμα, το σκοτάδιεκεί́ που άρχετε ο κατακλυσμόςΆλλοτε κρεμασμένοι στο φως κι άλλοτε, μες τους αρχέγονους καταρράκτες της ζήσηςσα να μην υπάρχει τίπο...
Ετικέτες:

Νιόβη Ιωάννου - Ασυνόδευτα/Ποτέ δεν σε άκουσα

-
ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΑόταν το σκοτάδι αλλάζει θέσειςφυτρώνουν γύρω σου μαύρα παιδιάασυνόδευταδειλά αναζητάνε την παλάμη σουκι εσύ γονατίζειςστα πεθαμένα τους ρούχαψάχνοντας κάτι αληθινό για να πειςκάτι από δίχτυ κάτι από μαύρο πυρετόίσως τους πεις για τους πάγου...
Ετικέτες:

Γεράσιμος Λουκάτος - Δυο ανέκδοτα ποιήματα

-
Μέσα σε φυλακέςμεγάλωσαν οι λέξεις μου.Ζωγράφισαν στον τοίχο το μυστικόδείπνονα μην ξεχνούν τον προδότη.Έπειτα δραπέτευσαν στη νύχτα.Κατοίκησαν σ' εγκαταλελειμμένανοήματα.Κρύωσαν και πείνασανμα δεν ενέδωσαν.Εζήτησαν μια καλύτερη ζωή.Ξενιτεύτηκαν στον...

Γιώργος Γάββαρης - Εγκατάλειψη/Μαρτύριο

-
ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΕγκατέλειψαν σημεία τ' ουρανού.Σπίτια κουφάρια φωνάζουνχωρίς ήχο.Οι νεκροί τους πέθαναν οριστικά.Ζόρικοι καιροί. Αθόρυβος πνιγμός.Κόκκινο ανοιγμένο λουλούδι στα χιόνιααίμα πένθιμο.Τα ίχνη ανάσες προχωρούνσε μονοπάτια που πέρασαν χθεςκάποτε...

Αλεξάνδρα Ζαμπά - Ο περίπλους του σώματος/Ανηφορίζοντας τον δρόμο σου

-
Ο περίπλους του σώματοςΖητείται σώμασώμα έναντι σώματος-το δικό μου ανώμαλη ουτοπία επιθυμητή ευτοπία το δικό σου-της ζωής μου άξονας περιστροφήμέχρι που ν΄ ακουμπήσω απάνω σουΖητείται σώμα πυκνής σεισμικής δόνησηςδορυφόρο χημικών αντιδράσεωνστο λοξό...
Ετικέτες:

Μαρία Πολίτου - Πνιγμός/Στο σώμα τους

maria-politou
ΠνιγμόςΜέσα στο βάθος των νερών Τον ήχο ακούω γνώριμης φωνήςTραγούδι αργόσυρτο παλιόΛαούτο λυπημένο Όνειρα βλέπω αγκαλιασμέναΘάνατο Έρωτα αδελφούς Στης λίμνης τους καθρέφτες. Πυρά χαράζει το κορμί Από φτερά γλάρων Που αιμορραγούνΜια μάσκα μόνη μού χα...
Ετικέτες:

Βάλια Γκέντσου - Ρινίσματα σιδήρου/Διακατέχοντας το υπόλοιπο

114.--
ΡΙΝΙΣΜΑΤΑ ΣΙΔΗΡΟΥ Τις μέρες της ανθοφορίαςμε έκπληξη αναγνωρίζω μαγνήτες από κεχριμπάρινα κολλούν σε μάλλινες ράχες πιστώνΠέφτουν μετά - Χορός τελευταίοςΟι ειδοί του Μάρτη απελπισμένεςμαζεύουν όπως όπως το κόκκινο που σκάει στο πάτωμα λεπτή βελόνα απ...
Ετικέτες:

Μαρία Θ. Αρχιμανδρίτη - Καταιγίδα/Σπορά

-
ΚαταιγίδαΜιλούσε στα λουλούδια. Έσκυβε πάνω από τον μίσχο και ψιθύριζε. Χασκογελούσε. Τους έλεγε γι'αυτα που οι άλλοι αγνοούσαν. Για εκείνο το μαυροπούλι που μονάχο πια στο κλαδί σταμάτησε να κρώζει. Για το ξεχασμένο σύννεφο στο ταβάνι του ουρανού, π...

Γιώργος Σύρρος - Η 100η νύχτα – Μωσαϊκό XIII/Τι είπε εκείνη

-
Η 100η νύχτα – ΜωσαϊκόXIIIΛύγισαόταν είδα ότι ήταν το ίδιο μου το χέριαυτό που κρατούσε το φανόπου έθρεφε τη μεγάλη σου σκιάπάνω στο λευκό μου σεντόνι. *Τι είπε εκείνηΗ μικρή σου καρδιά πεθαίνει, αγαπημένε.Δεν τραγουδά άλλο πια.Κοιτάζεις το πρωί...
Ετικέτες:

Γιάννης Στεφανάκις - Σε αργό βηματισμό/Η απορία

-
Σε αργό βηματισμόΤον Ποιητή Θυμήθηκαπου είχε πάρει αγκαλιά τη Σόλωνος και κατηφόριζε·έβλεπε την απουσία του χαμόγελουστους λιγοστούς ανθρώπους·εκείνου· πριν τα σύννεφα τον ουρανό θολώσουν Ο βηματισμός του ήταν αργός άλλοτε πάλι νευρικός· μιλούσε στο ...

Γεωργία Βεληβασάκη - Εν τόπω/Κανόνας πίσω από τις γρίλιες του καλοκαιριού

-
Εν τόπωΕγώ εδωνά είμαι.Εσύ εκειδά.Ρέω σαν το νερό απάνω στο σώμα σουστους δρόμους που πνίγηκαναπό τις προσδοκίες όσων ζήσαμε.Ύστερα γεννιέμαι χωρίς θάνατο.Υψώνομαι. Ολόκληρος τρέχω. Αφήνομαι στο αξημέρωτο σύμπαν σου. Μεταλαβαίνω μυστήριο και θαύμα.Εσ...

Ελένη Κοφτερού - Γερασμένος κόσμος/Πηνελόπη

-
ΓΕΡΑΣΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣΣε συνάντησα πάλι μετά από αιώνες και διαρκώς σκεφτόμουν το ποίημα της Βισλάβα«Μια απροσδόκητη συνάντηση» * .Ήξερα καλά πως δεν πρόκειται να δω τις εξημερωμένες του έρωτά μας αντιλόπεςούτε παγώνια ξεπεσμένα -της αγάπης πρεσβευτές -πο...
Ετικέτες:

Φάνης Παπαγεωργίου - Το παρελθόν συναιρείται/Επαναστατικές δοκιμές

-
Το παρελθόν συναιρείταιΟ Κ. προσπαθείζυγίζει το παρελθόνχαϊδεύει εκείνα που πήγαν καλάψάχνει εκείνα που δεν έγινανξύνει εκείνα που έπρεπε να γίνουνστύβει εκείνα που γλίτωσεμαζεύει τις λάθος αποφάσειςαπαριθμεί εκείνα που θα ήθελε να έχουν γίνειλογαριά...

Νίκος Κατσαλίδας - Το πατρικό διανυχτερεύει/Πόμολο της πόρτας

new-portrait-template-1.jpgKATSALIDAS-NIKOS
ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΔΙΑΝΥΧΤΕΡΕΥΕΙ Το θέμα είναι να διανυχτερεύει έτσι όπως είναι, εύθραυστο να παραμένει. Να μη πέσει και χαλάσει και σωριαστούν τα αγκωνάρια και σχιστούν και καταρρεύσουν οι σουβάδες. Να σωθεί ο ακρογωνιαίος λίθος. Να 'ναι πάντοτε καράβι...

Μάνια Μεζίτη - Ξέρει/Η χασμωδία

-
 1.Ξέρει τι είναι ποίησηΗ ποίηση είναι στόμαμιλάει εναντίον ή σχετικάεκ μέρους των ανθρώπωνή του εαυτού τηςΣτην ερώτησηασχολείστε με την Τέχνηπερνάει μια γροθιάένα πράμα οριστικόαλλά δεν τα καταφέρνειαπλώς ενημερώνει για το πένθος2.Η χασμωδία εμ...
Ετικέτες:

Πηνελόπη Ζαρδούκα - Μαρτύριο του Αγίου Ραφαήλ/Η ψυχοστασία

-
Μαρτύριο του Αγίου ΡαφαήλΤου πριονίσανε το στόμακρεμασμένο ανάποδαη αγιογραφία της φρίκηςίπταται πάνω από κεριάΚαι βέβαια μετάπαρόμοιο μαρτύριο είδαστο κέντρο τις προάλλεςγια σωματικό έλεγχο ενώακολούθησε η φρίκηΔύσκολες εποχές ν' αγιάσει κανείςτο φί...

Μενέλαος Π. Κάραλης - Νεκρή φύση/Καταφύγιο

20210325-170251
Νεκρή φύση                       Μνήμη Άρη ΒελουχιώτηΜετά την συμφωνίαΚαι την παράδοση των όπλωνΣφίχτηκαν χέρια Δόθηκαν όρκοι Στον ήλιο στην θάλασσαΣτους θεούς στην ΠατρίδαΠως θα ζήσουμε καλ...

Φιλία Κανελλοπούλου - Χάρτες/Μεσόγειος

-
ΧΑΡΤΕΣΌταν επιστρέφω από εσένα αδειάζω τα φύλλα απ' τα ρούχα και τα εσώρουχά μου,στεγνώνω τα βρεγμένα μου μαλλιά,καθαρίζω τις λάσπες απ' τα παπούτσια μου.Μετά επάνω μου σε ψάχνω.Με περπατώ.Όπου με φίλησεςμε σαλιώνω.Τα μόνα σώματα είναι αβίωτοι χάρτες...

Ζώζη Ζωγραφίδου - Τα πουλιά/Ψίθυροι

20210325-141419
Τα πουλιάΟ τόπος είναι γεμάτος μαύρα πουλιά. Πετούν ψηλά, δυναμικά,με τις φτερούγες ανοικτές, με αποφασιστικότητα το βλέμμα. Παρατηρούν από ψηλά, στη γη, στα χαμηλά,Κάθε στιγμή, κάθε στιγμή που πάει κάτι να συμβεί. Σμήνη γεμίζουν το θόλο του ουρανού....
Ετικέτες:

Ευθύμιος Λέντζας - Μέρα ομόηχη/Άνετη νύχτα για τα μάτια

-
ΜΕΡΑ ΟΜΟΗΧΗΤο σώμα απ' άλλο σώμα τραγουδιέται.Με ήλιο κόκκινο, με κάρβουνα κορμιά∙πεύκα πικρά ψιθυριστά στον άνεμο. Το βράδυ αναστενάζοντας οι γλάστρες∙η γάτα που βηματίζει σ' ένα φεγγάρι κάγκελο,εγώ που δεν γνωρίζω για τον θάνατο. Αυτός ο δρόμος φτε...

Υποστηρικτές

Για να λαμβάνετε ενημέρωσεις, για όλες τις δράσεις του Culture Book, εγγραφείτε στο newsletter μας


© 2015 - 2020 Γραφείον Ποιήσεως. All Rights Reserved