Είμαστε σύννεφα από νεύρα και αίμα
Ρουφάμε λαίμαργα τον καπνό
που αφήνει πίσω της η εξάτμιση
του χρόνου
Θέλουμε
ένα ακριβό αμάξι
να γίνει το σώμα μας
Ένα αυτόματο όπλο
το στόμα μας
Τα χέρια μας δυο γαλλικά κλειδιά
να ξεβιδώνουνε τα μέλη του Θεού

Κλαίμε
που είμαστε ζεστοί
Θα θέλαμε βεβαίως να είμαστε κάτι
που δεν εξατμίζεται

Μα όλο νερό και σάρκα εντέλει
Κι ένα περίπτερο στο στήθος μας
που ανοιγοκλείνει

Ήρθες εσύ, πήρες τσιγάρα
Κάηκε ο τόπος

(ανέκδοτο)