Αριάδνη Καλοκύρη - Λίγο μετά
Λίγο μετά
Οι δρόμοι τριγύρω
επικλινείς και ασταθείς, αποθαρρύνουν
το παιχνίδι της εξερεύνησης.
σκορπισμένες στα βράχια
με ανθισμένους τοίχους και έναστρες οροφές.
Τα άδεια παράθυρα
κοιτάνε τον κάμπο
στο βάθος, ανατέλλει η θάλασσα.
Το μονοπάτι
διαπερνά τα ετοιμόρροπα σώματα από πέτρα και ξύλο.
Ό,τι γκρεμίστηκε, στην εκπνοή του εδάφους
έγινε η βάση
για να φτάσουμε σήμερα ψηλά.
Τα πόδια επιμένουν
τρέχουν να φτάσουν στο λίγο μετά
γιατί το παρόν πάντα φαίνεται πιο εύκολο
στο λίγο μετά.
Γέλιο και κλάμα
παράλληλο κύμα
μιας θάλασσας που ξεχειλίζει φθινόπωρο.
Ασήμι οι ελιές, ανεμίζουν
και όπου πατάμε
πράσινο καταπράσινο
λαχταριστό τριφύλλι
να βουτήξεις στην ξινή δροσιά του.
Σ' έναν ύπνο που διαρκώς καθυστερεί
συντονίζεις το τοπίο.
Όλα μένουν ακίνητα
ανάμεσα σε ρωγμές, νερό και μουσική
στο τέλος
ελπίζεις σε κάτι σαν
αναμμένο τζάκι.
Ο ορίζοντας, όμως, αδυνατεί να καθρεφτίσει
την κομματιασμένη μορφή σου
σε μαγνητίζει, αρμονικός και ευθύς
δεν μπορείς να σταματήσεις να κοιτάς αυτό το απέραντο
άλλωστε, δε σε βλέπει κανείς.
ΣΧΟΛΙΑ
Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Γίνετε ο πρώτος που θα υποβάλει ένα σχόλιο
