Γνώρισα τον ελληνομεξικανό ποιητή Ομέρο Αρίτζις, τον σημαντικότερο και διεθνώς αναγνωρισμένο εν ζωή μεξικανό ποιητή, δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία στην Ελλάδα το 2011 του βιβλίου του Ηλιακά και άλλα ποιήματα που μεταφράσαμε εξ ημισείας με τον Γιώργο Ρούβαλη. Ο Ομέρο Αρίτζις ήταν προσκεκλημένος του πρώτου Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης που έγινε στην Αθήνα το 2013 και θα τον παρουσίαζα στο Βυζαντινό Μουσείο. Μετά τα πρώτα τυπικά λόγια, του εξομολογήθηκα πως πέρα από το γεγονός ότι η ποίηση του με είχε αγγίξει ιδιαιτέρως για όλες τις οικολογικές και μεταφυσικές ανησυχίες της, μια μικρή λεπτομέρεια ήταν αυτή που μεγιστοποίησε το μέγεθος της συγκίνησης. Ο Ομέρο Αρίτζις είναι γεννημένος στις 6 Απριλίου του 1940, την ίδια ακριβώς ημερομηνία και την ίδια χρονιά που ήταν γεννημένος ο λατρεμένος πατέρας μου που «έφυγε» πριν από 13 χρόνια. Δεν άντεξα να μην του το εξομολογηθώ. Εκείνος, τότε, θυμάμαι ακόμη το βλέμμα του, με κοίταξε στα μάτια και μου είπε όλο θέρμη και ανθρωπιά κάτι που δεν ξεχνώ, κάτι που είχα κι εγώ σκεφτεί μα δεν τολμούσα να το πω:
  «Μα, Έλσα αυτό είναι ένα συγκινητικό μεταφυσικό επεισόδιο».