Κλείτος Κύρου. Δούλευε ως διευθυντής σε ένα υποκατάστημα της τράπεζας που προσλήφθηκα όταν ήμουν είκοσι χρονών. Επιδίωξα να τον συναντήσω και να του δείξω την αδημοσίευτη τότε πρώτη ποιητική μου συλλογή. Πήρε, θυμάμαι, το τετράδιο και άρχισε να μουτζουρώνει τα τρία τέταρτα κάθε σελίδας με αποτέλεσμα να μείνουν μόνο μερικοί στίχοι από κάθε ποίημα. Έτσι αυτός ο σημαντικός ποιητής μου έδωσε το πρώτο μάθημα και με μύησε στην τέχνη της αφαίρεσης, που αποτελεί την πεμπτουσία της ποίησης. Χρόνια αργότερα τον συνάντησα στον δρόμο, του μίλησα, τον χαιρέτισα. Δεν με αναγνώρισε. Ήδη η αρρώστια είχε αρχίσει να προσβάλλει την μνήμη του. Όμως το βλέμμα του ήταν ακόμα το ίδιο. Κοιτούσε πίσω και πέρα από εμένα, πάνω από την πόλη, κάπου βαθιά μέσα και κάπου πέρα μακριά, όπως όφειλε.