Με τον Σέημους Χήνυ στο πάρκο των ποιητών

Το 2001 συμμετείχα στο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης ( Struga Poetry Festival ), στη μικρή πόλη Στρούγκα, λίγο πιο κει από την ομορφότερη Οχρίδα. Γενικώς βαριέμαι τις πολύ κρατικές διοργανώσεις αλλά ο εδεσσαίος φίλος μου Βασίλης Παπάς με ειδοποίησε πως αξίζει τον κόπο ∙ και δεν είχε άδικο. Ελληνικά και βυζαντινά κατάλοιπα πολιτισμού διάσπαρτα, άψογη οργάνωση, σεβασμός και αγάπη για τη γλώσσα και την ποιητική κληρονομιά, χιλιάδες κόσμος να παρακολουθεί , να χαίρεται την ποίηση. Τιμώμενος ποιητής της χρονιάς ο Ιρλανδός Σέημους Χήνυ ( Νόμπελ 1995). Αληθινή ποιητική έκπληξη, πολυμαθής, δίδαξε λογοτεχνία στο Χάρβαντ και στην Οξφόρδη. Αλλά και ανθρώπινη, λαϊκή έκπληξη: προσηνής, χαμογελαστός, κεφάλι ατημέλητο, με την κοιλιά του καλοφαγά και πότη, με το άσπρο του πουκάμισο καλοσιδερωμένο ,αστειευόταν και σου μιλούσε λες και σε ήξερε χρόνια. Στις πέντε ημέρες της παραμονής μας η παρουσία του δέσποζε: έδινε συνεντεύξεις, συζητούσε, προλόγιζε, ανταπέδιδε τα καλά λόγια, έδειχνε να το χαίρεται. Κουβεντιάζαμε όσο καθόμασταν στις ποικίλες διαδρομές, γνώριζε πολύ καλά παγκόσμια ποίηση. « Είστε πολύ τυχεροί που έχετε τον Όμηρο », μου έλεγε γελώντας όταν του είπα πως είμαι Έλληνας. Τον θαύμαζα για την αγάπη που έτρεφε στον λαϊκό άνθρωπο, τον αγρότη, τον καλλιεργητή ( θεματολογία που τόσο ωραία μετάφρασε το 1996 η Κατερίνα Αγγελάκη- Ρουκ με τίτλο « Τα ποιήματα του βάλτου »).

 Κάποια μέρα, σε μια μικρή τελετή, ξεναγηθήκαμε στο μικρό πάρκο όπου δεσπόζουν πάνω στις πέτρες οι μεταλλικές πινακίδες με τα ονόματα των ποιητών. Κοίταζε με ανάμικτη απορία τις μάλλον άνοστες επιγραφές, εγώ γέλασα ( μου φάνηκε κάπως φτηνό το θέαμα ) και σκύβοντας μου λέει:

 «Θα είχε γούστο να με βλέπουν έτσι οι ποιητές στα χρόνια που έρχονται!»