Καφές στη ΔεσκάτηΠεραστικός απ' τη Δεσκάτη ένα καλοκαίρι, είπα να δροσιστώ λιγάκι στην περίκλειστη σαν κούπα πλατεία της. Έπινα τον καφέ μου, που λες, κάτω απ΄ το πλατάνι, όταν αίφνης -ποιος να το 'λεγε! – κάθεται στο τραπέζι μου αμίλητος ...
Για τον Μίλτο Σαχτούρη(απόσπασμα από εκτενέστερο κείμενο)Τον Μίλτο Σαχτούρη για πολλά χρόνια προσπαθούσα να τον γνωρίσω από κοντά, που κάτι τέτοιο δε θυμάμαι να επιδίωξα ποτέ άλλοτε και για κανέναν. Εκείνος όμως όλο προφασιζόταν αρρώστιες και κακοδιά...
Θα αρκούσε ένας μόνο στίχος του για να τον συστήσεις:«Ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους, Πενταδάχτυλέ μου».Από το ποίημά του «"Στιγμές" της εισβολής», στίχος άρρηκτα συνδεδεμένος με την οδύνη και τον καημό που προκάλεσε η τουρκική εισβολή. Στίχος ...
Με σπουδαίο ποιητή….Θυμάμαι τον Ντίνο Χριστιανόπουλο. Ιδίως τα μάτια του που τρυπούσαν τσιμέντο, αλλά γίνονταν και ήρεμη θάλασσα όταν γλύκαινε. Μιλούσε πολύ για τα πάντα πράγμα περίεργο για ένα ποιητή μικρών και δραστικών ποιημάτων. Είχε έλθει σ...
Γνώρισα τον ελληνομεξικανό ποιητή Ομέρο Αρίτζις, τον σημαντικότερο και διεθνώς αναγνωρισμένο εν ζωή μεξικανό ποιητή, δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία στην Ελλάδα το 2011 του βιβλίου του Ηλιακά και άλλα ποιήματα που μεταφράσαμε εξ ημισείας με τον Γιώργο...
Ο Ρίτσος ζήτησε να με δει…Είχα δημοσιεύσει στο περιοδικό Διαβάζω ένα εκτενές κείμενο για την «Ελένη» του Ρίτσου. Ο ποιητής ζήτησε να με γνωρίζει, κάτι που έγινε με σχετική καθυστέρηση, επειδή τότε ζούσα και σπούδαζα στη Γερμανία. Όταν βρέθηκα στην Αθ...
Συνάντηση με τον Ν.Γ. Πεντζίκη Είχαμε εκδώσει το Ερουρέμ – το 1982 – και μαζί με δύο άλλους φίλους (τον Κ. Καρανάτση και τον Μανώλη Βελιτζανίδη) πήγαμε να βρούμε τον Ν.Γ. Πεντζίκη που έμενε σε ένα ξενοδοχείο στο Θησείο για να τον γνωρίσουμε και να το...
Άνοιξη 1986 συναντιέμαι με τον Ελύτη στο σπίτι του στην οδό Σκουφά Σάββατο βράδυ. Σκοπός να συζητήσουμε το δοκίμιο που του είχα στείλει σχετικά με τη Μαρία Νεφέλη – ήθελα την άποψή του πριν εκδοθεί. Με υποδέχεται εγκάρδια φορώντας ρόμπα και αφού...
Συνάντηση με τον ποιητή Γιώργο ΒέηΓιορτινές μέρες του 1978. Κεντρικό ταχυδρομείο Χανίων. Έχω πάει για την αλληλογραφία και συμπληρώνω τις διευθύνσεις και τους προορισμούς. Είναι απογευματάκι και η ευρύχωρη αίθουσα του ταχυδρομείου, σχεδόν γεμάτ...
Τους είδα να κάθονται φρόνιμοι στοχαστικοί σ' ένα παγκάκι περιμένοντας να τους φωτογραφίσω, έτσι που ποτέ δε βρέθηκαν τόσο κοντά δυο συντοπίτες συνοδοιπόροι της ίδιας γενιάς και φίλοι μου ποιητές, ο Γιάννης Ρίτσος κι ο Νικηφόρος Βρεττάκος. Τους έβλεπ...
Ποιητές που έτυχε να γνωρίσω και συναναστραφώ και που με ξεστράτισαν από τον λυρικό συμβολισμόΗ γνωριμία μου με τον Γιώργο Κατσίμπαλη το 1968 υπήρξε ευεργετική για μένα. Στάθηκε ο άνθρωπος που με έφερε σε επαφή με πολλούς ποιητές και συγγραφείς. Το π...
Παραθέτω μια ιστορία που μου αφηγήθηκε ο Αργύρης Χιόνης λίγο προτού φύγει για πάντα ξαφνικά. Η ιστορία εκείνη γέννησε δύο κείμενα, το δικό του Αποσήμερο ενός φαύνου και τον δικό μου Ξενιστή:«Ο κ. Χ. ήταν η ενσάρκωση του αναγεννησιακού ιδανικού του Κα...
Έχω συναναστραφεί ή επικοινωνήσει με πολλούς ποιητές. Ασφαλώς έπαιξε ρόλο σ' αυτό και το περιοδικό Πορφύρας. Ποιον να πρωτοθυμηθώ… Με τυχαία σειρά, ο Τάσος Κόρφης, ο Ιάσων Δεσπούντης, ο Ορέστης Αλεξάκης, ο Δημήτρης Ι. Σουρβίνος, ο Σταύρος Βαβούρ...
ΜΝΗΜΗ ΗΛΙΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥΉταν το καλοκαίρι του 1983, όταν μου τηλεφώνησε μια μέρα ο ποιητής Γιώργος Μαρκόπουλος για να μου πει ότι με ψάχνει ο «Μάνσον» από το Παρίσι. Ο «Μάνσον» φυσικά ήταν ο Ηλίας Πετρόπουλος, που ζούσε τότε στο Παρίσι σε αναγκασ...
Πρωινή βόλτα με τον Μάρκο ΜέσκοΟ Μάρκος Μέσκος κι εγώ είμαστε ένα περίεργο ζευγάρι.Εκείνος ψηλός –πανύψηλος -, σαν προμαχώνας, με τα λευκά μαλλιά του να πετούν και το βλέμμα κρυμμένο συνήθως πίσω από μαύρα γυαλιά. Περπατά αργά κι όλο κοντοστέκεταινα ...
Το 2014, 30 Νοεμβρίου, βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη. Με πολλούς δισταγμούς είπα να επισκεφτώ τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, έναν ποιητή που εκτιμώ ιδιαίτερα και με τον οποίο δεν είχα συναντηθεί ποτέ. Μου είχε γράψει κάτι πολύ επαινετικό για την ποιητική μου συ...
Ομάδα ποίησης Ο τόπος είχε απαλλαγεί από τα σιρίτια των συνταγματαρχών και η δεκαετία του εβδομήντα όδευε προς το τέλος της. Η ευφορία για την επανίδρυση της δημοκρατίας δημιουργούσε όλα εκείνα που συντόνιζαν μια καθημερινότητα στα πλαίσια της ελεύθε...
Με τον αξέχαστο Γιάννη Βαρβέρη υπήρξαμε φίλοι καλοί από τα πρώτα μας βήματα. Η φύση μας ωστόσο ήταν εντελώς διαφορετική. Εκείνος ήταν παιδί της πόλης, του άστεως, όπως σίγουρα θα προτιμούσε να πω. Εγώ όχι. Με τρόμαζε και ακόμη με τρομάζει η πόλη κι α...
Η γνωριμία μου με τον ποιητικό «Λευκό Πύργο» της ΘεσσαλονίκηςΟ Μανόλης Αναγνωστάκης είχε χαρακτηριστεί ως ο «Λευκός Πύργος» της Θεσσαλονίκης. Αν η Θεσσαλονίκη θα μπορούσε να προσωποποιηθεί, φαντάζομαι ότι θα ήθελε να έχει τη φιγούρα του και τη μορφή ...
Ιούλιος του 2000. Το τηλέφωνο δεν απαντούσε-όπως έμαθα αργότερα τα τηλέφωνα είχαν κοπεί. Στο κινητό ο Αργύρης αντιστάθηκε μέχρι τέλους. Ανησυχούσα απ' την αρχή, δεύτερη-τρίτη μέρα με ζώσανε τα φίδια. Επικοινωνούσα με κοινούς γνωστούς χωρίς αποτέλεσμα...
