1935. Ο Δημοσθένης Βουτυράς δεν ήταν εκεί. Δεν ήταν στην ταβέρνα του Σταματόπουλου, στην Πλάκα, Λυσίου και Τριπόδων. Τότε που μαζευόμαστε, από το 1935 και μετά, κάτι νυχτερινοί "συνήθεις ύποπτοι" όπως θα μας έλεγαν σήμερα, κάτι "συνωμότες...
Ένα τραπέζι οβάλ, διαστάσεων ποδοσφαιρικού γηπέδου θα έλεγες. Βαρυφορτωμένο λιχουδιές. Γύρω γύρω στο τραπέζι, ανθρωπόμορφα όντα με επίσημο ένδυμα, με μαχαίρια και πιρούνια ανά χείρας, με στόμα μπουκωμένο, απολαμβάνουν τα εδέσματα. &...
Κα - κα - κα - ρδίτσα 18/6/42Αγαπητέ Κώστα, επιτέλους μόνοι! - όπως, ίσως θα έλεγαν οι νεαροί ήρωες παλαιού ρομαντικού μυθιστορήματος, όταν, μετά μυρίας περιπέτειας, ευρίσκονται εις την ευχάριστον θέσιν να εξωτερικεύσουν δια της λαλιάς το τρυφερόν πε...
Ο Αντώνης Σαμαράκης είναι φίλος μου. Κι αυτό είναι μέγα προνόμιο. Γιατί ο Σαμαράκης δεν είναι συγγραφέας, ποιητής, διανοούμενος. Είναι Άνθρωπος με κεφαλαίο άλφα. Και τον Άνθρωπο μόνο μέσα από τη φιλία τον γνωρίζεις βαθιά. Τον αντάμωσα σ...
Υπάρχουν συγγραφείς που μόνο με την αναδίφηση και την αποτύπωση των εσώτατων πτυχών του ψυχισμού, ή μόνο με την ανάπλαση φανταστικών περιπετειών της ύπαρξης, κατορθώνουν να δώσουν πραγματικά έργα. Όπως υπάρχουν συγγραφείς που κατορθώνουν να δώ...
" Αρνούμαι " να μην έχω διαβάσει ένα βιβλίο του Αντώνη Σαμαράκη. Το " λάθος " θα ήταν δικό μου και θα το διακήρυττα με αγωνία ως να " Ζητείται ελπίς ". Το Σήμα κινδύνου εστάλη από τον αείμνηστο Μποστ κι εγώ έκλεισα τον κύκλο της τετραλογίας αυ...
Τον έχω συναντήσει παντού. Πάνω σε καταστρώματα πλοίου, μέσα σε σαλόνια, σε λόμπυ ξενοδοχείων, σε υπόγεια βιβλιοπωλεία, σ' αίθουσες διαλέξεων, στο σπίτι του, σε θεατρικές αίθουσες, σε συναυλίες, στο δρόμο και μέσα σ' αυτοκίνητο. Τον έχω ...
Μεγάλωσα με τα κείμενα του Αντώνη Σαμαράκη. Πάντα τον αισθανόμουν οικείο. Ίσως επειδή οι παιδικοί μου φίλοι έμεναν απέναντι στο πατρικό του στην Ιππολύτου και μου μετέφεραν δροσερά στιγμιότυπα του καθημερινού του βίου στην κάψα των παιδικών κα...
Πρώτα γνώρισα το βιβλίο του Το λάθος. Βρισκόμουνα στην Ανατολική Γερμανία ή στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας όπως λεγότανε ακόμα. Στη Λειψία. Ήταν Κυριακή. Ο τελευταίος χρόνος της χούντας. Πολύ αργά τη νύχτα χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο ...
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΥΗΣΕΩΣ ΤΟΥ «ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ» - ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΚΙΑΘΑ Η διαδικασία που ακολουθείται για να παραχθεί ένα μυθιστόρημα μπορεί να διαφέρει, και σαφώς διαφέρει, από συγγραφέα σε συγγραφέα. Ένα απ' εκείνα που διαφέρουν και κυρίως εξ...
Αντώνης Σαμαράκης - Antonis Samarakis20 Οκτωβρίου 2018 · «Εμείς λοιπόν οι σημερινοί που γράφουμε ας δούμε αν αυτό το μικρό, το ελάχιστο, που τολμήσαμε να δώσουμε στους άλλους, μπόρεσε να τους αγγίξει, να τους πλησιάσει κάπως, να τους ζεστάνει τ...
